Χίλιες ζωές απόψε ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΟ

Μια κρυμμένη από την ομίχλη πανσέληνος, ένας πύργος με αιματοβαμμένη ιστορία που κατέληξε να είναι σύμβολο περηφάνιας, άδειες λεωφόροι, θάλασσα μισολιπόθυμη, ο βαρδάρης σε καταστολή και άνθρωποι με την ερημιά παράσημο στο στήθος συνθέτουν τον έξω κόσμο της ιστορίας. Στον μέσα κόσμο, στο Φεγγάρι, με τον σνομπ Τσέστερφιλντ και το αγγελάκι από τον Ισημερινό, ένα κορίτσι που προσπαθεί να αποτινάξει τα δεσμά της συμβατικότητας, ένας ώριμος άντρας που έχει για ευαγγέλιο την Ασκητική αναλύουν, διαφωνούν, συμπλέουν και συγκινούνται από την ποίηση. Στο ενδιάμεσο, μια γυναίκα που ακροβατεί στην αιχμή της πραγματικότητας και της φαντασίας αποδομεί και ανασυνθέτει την ιστορία και τους ήρωες ανάλογα με τις φάσεις της σελήνης. Οι άνθρωποι της ερημιάς θα μπουν στο Φεγγάρι να αναζητήσουν κάτι που θα τους βοηθήσει να περάσουν όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα αυτή τη νύχτα που τη σφυροκοπάει η ομίχλη.
Η Θεολογία θα είναι εκεί για να ακούσει τις ιστορίες τους, ενώ σιγά σιγά θα ξεδιπλώσει ένα μεγάλο έρωτα και μερικές αλήθειες για την ύπαρξη.
Ο Λεωνίδας, αν και απών, θα παίζει καταλυτικό ρόλο στα όνειρα και στην πραγματικότητά τους.
Ένα μυθιστόρημα για τις συμπυκνωμένες εμπειρίες μιας νύχτας, την ομίχλη της μοναξιάς, το βάρος της διάψευσης, τη διαλυτική δύναμη της εξουσίας, το τραγούδι της φαντασίας, τα χρώματα της συγγραφής, την ευαισθησία της ύπαρξης, την ποίηση της ανθρωπιάς και την πανσέληνο του έρωτα.
Ένα μυθιστόρημα που τελειώνει δύο φορές, γιατί το ταξίδι της λογοτεχνίας, όπως και του έρωτα για ζωή, δεν τελειώνει ποτέ.

Εκείνος παραμένει ήρεμος. Την είχε βρει να κοιμάται στην κόκκινη... τέλος πάντων, στη φραουλί πολυθρόνα – ποτέ δεν ήταν καλός με τις αποχρώσεις, πόσο μάλλον όταν του έβαζαν δύσκολα, άκου εκεί «φραουλί»! Είχε παρατηρήσει τα χείλη της να κάνουν μικρές κινήσεις, να, όπως καπνίζεις ένα άφιλτρο τσιγάρο και φτύνεις μικρά κομματάκια καπνού. Τα βλέφαρά της πετάριζαν, ήταν παραπάνω από βέβαιος πως η Θεολογία ονειρευόταν εκείνη τη στιγμή. Και είχε σχηματίσει την εντύπωση πως το κορίτσι –το κορίτσι των δικών του ονείρων- έβλεπε ένα όνειρο άφιλτρο, φτύνοντας μικρά κομματάκια υποσυνείδητου. Κι όταν την ξύπνησε, της πήρε ώρα να συνέλθει.