Οι Τούρκοι ανάμεσα στην Κίνα και το Βυζάντιο

Στα μέσα του 6ου αιώνα εμφανίστηκε στις παρυφές της Κίνας μια νομαδική φυλή που μέσα σε λίγα χρόνια (από το 552 έως το 568) ενοποίησε τον κόσμο των νομάδων και τις στέπες της Ευρασίας, από την Μογγολία και τη Ματζουρία στην Κίνα έως τη νότια Ρωσία και την Ουκρανία. Η νομαδική αυτή αυτοκρατορία των Τούρκων ήταν τόσο δυνατή κι έκανε τόσο αισθητή την επιρροή της, ώστε το όνομα των ιδρυτών της κατέληξε να χαρακτηρίζει ολόκληρη γλωσσική κοινότητα εθνών –τα τουρκικά έθνη– ενώ κατά τη σύγχρονη εποχή επανήλθε στο πολιτικό προσκήνιο ως ταυτότητα ενός μοντέρνου έθνους-κράτους.


Η νομαδική αυτοκρατορία των Τούρκων μαζί με τα υποτελή σε αυτήν έθνη ενεπλάκησαν στις διεθνείς σχέσεις της εποχής, ανταλλάσσοντας πρεσβείες και συνάπτοντας συμμαχίες αναλόγως με τα συμφέροντά τους, τόσο με την Κίνα, την Περσία αλλά και το Βυζάντιο. Επιπλέον, την αχανή επικράτειά τους διαπερνούσε από τη δύση ως την ανατολή το βόρειο παρακλάδι του δρόμου του μεταξιού που παρέκαμπτε την Περσία και δια μέσου της στέπας ένωνε την Κωνσταντινούπολη με την κεντρική Ασία και την Κίνα. Ως εκ τούτου, η νομαδική αυτοκρατορία των Τούρκων είχε μία ιδιαίτερη θέση στην πολιτική των Βυζαντινών στην Ευρασία και γενικότερα στο διεθνές σύστημα του 6ου και 7ου αιώνα ως ένας από τους σημαντικούς παράγοντές του.