Νοσταλγία μνήμης

Μια ξεχωριστή προσωπικότητα της Αριστεράς, με πλούσιο συγγραφικό έργο και θεμελιωτής της θεωρίας της «Αλήθης» (μη λήθης, δηλαδή α-λήθειας), ύστερα από κάποιο ατύχημα, ο ίδιος δεν μπορεί να το προσδιορίσει, βρίσκεται σε κατάσταση καθολικής λήθης. Αυτό δηλαδή που είχε τάξει σα σκοπό ζωής, τώρα έχει σαν πάθηση, χωρίς ο ίδιος να ξέρει πως είναι άρρωστος, μια που δεν μπορεί να θυμηθεί τι είναι αρρώστια.
Ο ήρωας-αφηγητής, έχοντας ξεχάσει τα πάντα, επομένως και τις διάφορες ηθικές, πολιτικές ή ιδεολογικές προκαταλήψεις, αντιμετωπίζει τη ζωή του, χωρίς ίχνος λογοκρισίας. Αυτό τον κάνει έναν άφοβο ταξιδιώτη, που πηγαίνει στις πιο απρόσιτες περιοχές της μνήμης και της ψυχής, για να ανακαλύψει ένα εσωτερικό άπειρο, αχανές, όσο και το σύμπαν.




«Μ' άρεσε. Μ' άρεσε από την πρώτη στιγμή που την είδα. 'Ηταν άγνωστη, εντελώς άγνωστη και γι' αυτό έτοιμη να δοθεί στην επιθυμία της φαντασίας. Είναι φορές που το μάτι, αδέσποτο, συλλαμβάνει πράγματα που δεν είχε πρόθεση να δει. Κάτι τυχαίο μπαίνει στο οπτικό σου πεδίο. Δεν το προκάλεσες, δεν το επεδίωξες. Και στη μέση του δρόμου, εκεί που έχεις συνηθίσει να μη συμβαίνει τίποτα, γίνεται ένα θαύμα»...


Γλώσσα γεμάτη συναίσθημα, δυνατές παραστάσεις και πάντα κυρίαρχος ο άνθρωπος. Ο Περικλής Κοροβέσης ξετυλίγει τα βιώματά του μέσα από τα στοιχεία του έρωτα, της αναπόλησης, του αγώνα, των «Πέτρινων Χρόνων».


Ο λόγος του είναι κοφτός και σαφής. Η δημοσιογραφική ενασχόλησή του δίνει έτσι το «παρών» της. Η αγάπη και η συντροφικότητα εναλλάσσονται στα πρόσωπα διαφόρων γυναικών. Περιπλανάται στην Ευρώπη, όντας «αποκηρυγμένος» στην Ελλάδα της χούντας... 'Εως ότου επιστρέφει κατά τη Μεταπολίτευση...



Ο συγγραφέας έχει καταπιαστεί -επιτυχώς- με όλα τα είδη του γραπτού λόγου. Από το δοκίμιο στο παραμύθι και από το θέατρο στα άρθρα. Αυτήν τη φορά μάς παρουσιάζει ένα μυθιστόρημα, που από το όνομά του -Νοσταλγία μνήμης- μας προϊδεάζει για το περιεχόμενο.


Ο χωροχρόνος των αναμνήσεων φαινομενικά καθίσταται ασαφής. Ο Κοροβέσης, όμως, έχει τους λόγους του. Σταχυολογεί τα κομμάτια της μνήμης του, βασισμένος στο συναίσθημά του και καλεί τον αναγνώστη να συμπορευθεί στο ταξίδι του. Ούτως ή άλλως η επιλογή είναι δική σας...

Φώφη Κορίδη