Το άλγος της αφής και ανάβαθμοι και στάσιμα

Διηγήματα που καταθέτουν με συνοπτικό λόγο και ευαισθησία ψυχής αυτά που ο συγγραφέας αντικρίζει, αποτελούν περιδιαβάσεις της μνήμης και του σώματος του.

[από το "Δεύτερο στάσιμο":]

Ομοφωνία αναπνοής των υπνούντων,
ανάσες που αγνοεί,
που η διαδοχή των ημερών τις διαψεύδει,
δηλητήριο που μολύνει τις μέρες.

Η ματιά ακινητεί στη νοητή καμπύλη των κορυφών
χωρίς να βλέπει τα κυπαρίσσια.
Ένας αγέρας ανάμεσα στα κλαριά.

Το όνειρα μόχθος της μέρας,
κινήσεις άλλων, διαδρομές, τοπία και σπίτια.

Δεν περιμένει απ' τις ημέρες που αποσύρονται
δεν εμπιστεύεται τα ρολόγια.
Ρείθρα αντίθετα απ' της καρδιάς τη λαχτάρα
σπρώχνουν, απωθούν τα πράγματα.
Δεν βρίσκει γιατρειά στα παρόντα.
Ποιό το πρόσωπο που πέρα από τα όνειρα ταξιδεύει;
[...]

[από το "Τρίτο στάσιμο":]

Καθρεφτίσματα οι μορφές
νους και ψυχή ανιχνεύοντας ξεδιαλύνουν.
Τα πράγματα ονείρων διδαχή.

Το παρελθόν αγέννητο, νεκρό το μέλλον
ξαπλωμένος ακίνητος αναμοχλεύοντας το παρόν.
Η έλλειψη και η έφεση και η μνήμη των λόγων
στην ψυχή συνευρίσκονται.
Άρτος ζωής ο παρέχων τον άρτον.

Η σπονδυλική στήλη περιδέραιο μαργαριταριών
τα μπράτσα παράλια επιπλέοντα
οι φωλιασμένοι στην καρδιά λογισμοί
ταξίδι στων ποταμών τα συστήματα
σιγής πολυφθόγγου ομίλημα
"Δεύρο προς τον Πατέρα".