Κοσμικοί γρίφοι ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΟ

Συλλογικό έργο , Lawrence M. Krauss , Michael S. Turner , Jacob D. Bekenstein , Juan Maldacena , John D. Barrow , John K. Webb , Raphael Bousso , Joseph Polchinski , Lee Smolin , Gabriele Veneziano , Max Tegmark.





Ένας κοσμικός γρίφος: Μια νέα εκδοχή της κοσμολογικής σταθεράς τού Αϊνστάιν πιθανόν να δείχνει το δρόμο για την υπέρβαση της γενικής σχετικότητας.

Ολογραφικό Σύμπαν: Ορισμένα θεωρητικά αποτελέσματα για τις μαύρες τρύπες υποβάλλουν την άποψη ότι το Σύμπαν θα μπορούσε να μοιάζει με ένα γιγαντιαίο ολόγραμμα.

Η ψευδαίσθηση της βαρύτητας: Η δύναμη της βαρύτητας και μία από τις διαστάσεις του χώρου μπορεί να παράγονται από τις ιδιάζουσες αλληλεπιδράσεις σωματιδίων και πεδίων σε έναν Κόσμο με λιγότερες διαστάσεις.

Μεταβλητές σταθερές: Αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου οι εσώτερες λειτουργίες της Φύσης;

Το τοπίο της θεωρίας χορδών: Η θεωρία χορδών προβλέπει ότι το Σύμπαν ίσως καταλαμβάνει κάποια τυχαία «κοιλάδα» από μια σχεδόν άπειρη συλλογή κοιλάδων σε ένα απέραντο «τοπίο» δυνατοτήτων
Τα άτομα του χώρου και του χρόνου: Αντιλαμβανόμαστε το χώρο και το χρόνο συνεχείς, αλλά αν η συναρπαστική θεωρία της κβαντικής βαρύτητας βρόχων αληθεύει, τότε στην πραγματικότητα ο χώρος και ο χρόνος υπάρχουν υπό μορφή διακριτών τεμαχίων
Παράλληλα σύμπαντα: Δεν εμφανίζονται μόνο στην επιστημονική φαντασία· αποτελούν άμεση συνέπεια κοσμολογικών παρατηρήσεων
Ο μύθος της αρχής του χρόνου: Σύμφωνα με τη θεωρία χορδών, η Μεγάλη Έκρηξη δεν ήταν η απαρχή του Σύμπαντος αλλά απλώς το φυσικό επακόλουθο μιας προϋπάρχουσας κατάστασης.