Η εξ αμελείας δια παραλείψεως τέλεση

Το βιβλίο αυτό δίνει απαντήσεις σε πολλά ζητήματα που ταλαιπωρούν την πράξη και σχετίζονται με τα εγκλήματα από αμέλεια, τα οποία τελούνται με μη γνήσια παράλειψη.


Επιλύεται κατ’ αρχάς το ζήτημα, πότε ένα έγκλημα γίνεται με ενέργεια, ώστε να εφαρμόζεται απ’ ευθείας ο σχετικός κυρωτικός ποινικός κανόνας, και πότε γίνεται με μη γνήσια παράλειψη, ώστε να απαιτείται επί πλέον για την εφαρμογή του νόμου η συνδρομή των προϋποθέσεων του άρ. 15 ΠΚ. Το ζήτημα αυτό είναι ιδιαίτερα δυσχερές στις περιπτώσεις της σύνθετης συμπεριφοράς, της συμπεριφοράς δηλ. που έχει μέσα της και ενέργεια και παράλειψη του δράστη. Στο κέντρο της όλης προβληματικής βρίσκεται το περίφημο «σύνολο συμπεριφοράς» της νομολογίας, το οποίο αποκαθίσταται στην αρχική του μορφή, όπως δηλ. πρωτοεμφανίστηκε στην νομολογία, ώστε να είναι λειτουργικό.


Διευκρινίζεται επίσης η, συνήθως παρεξηγημένη στην πράξη, σχέση της γνήσιας με την μη γνήσια παράλειψη, καθώς και η σχέση της τελευταίας με την μη γνήσια ενέργεια, την πράξη δηλ. εκείνη, η οποία είναι έτσι τυποποιημένη, ώστε να μπορεί να γίνει και με ενέργεια και με παράλειψη.


Ξανασυζητείται η προβληματική της αμέλειας με ιδιαίτερη έμφαση στα «σημεία τριβής» της με την πράξη, όπως είναι π.χ. η διάκριση της ενσυνείδητης αμέλειας από τον ενδεχόμενο δόλο, η μορφή συρροής που υπάρχει ανάμεσα στα εξ αμελείας εγκλήματα βλάβης και στα κοινώς επικίνδυνα εγκλήματα ή στα εγκλήματα διατάραξης της ασφάλειας των συγκοινωνιών κλπ.


Τέλος, επιλύονται διάφορα δικονομικά ζητήματα, που σχετίζονται με την δίωξη των σχετικών εγκλημάτων, τους αυτοτελείς ισχυρισμούς, την αιτιολόγηση της σχετικής απόφασης, την μεταβολή κατηγορίας, την ορθή ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου κλπ.