Κώστας Παπαϊωάννου

Κώστας Παπαϊωάννου O Κώστας Παπαϊωάννου θητεύει στο ιερο.κοσμικό και ιερο.θεσμικό «επανίστασθαι» του Εφέσιου, εάν αναλογιστούμε την υπομονή και την επιμονή με τις οποίες αντικρίζει και επιθεωρεί τις αναρίθμητες συνάφειες και συνέχειες που διακρίνουν τον αρχαίο ελληνικό κόσμο και την νεώτερη δυτική ιστορία, στο «εδώ» και το «νυν» του κοσμο.ιστορικού ρήγματος. Στις σκέψεις του, οι δύο επάλληλα διάδοχες Ευρωπαϊκές Αναγεννήσεις αποτελούν εκφάνσεις και εκπτύξεις μίας και της αυτής «επιστροφής» του πρώιμου και όψιμου ιστορικού άγους της «νεωτερότητας» στην «κλασική» αρχικά και την «τραγική» τελικά «αρχαιότητα» ενός προηγηθέντος «αρχαϊκού» και ενός επακόλουθου «κλασικού» αιώνα για την συνάφεια και συνέχεια των οποίων ελάχιστα ίσως καθίστανται προσιτά στην νεώτερη αντίληψη και τις επιστημικές επιδόσεις της. Υπό την αίρεση της ημιτελούς γνώσης ή της ολοτελούς άγνοιας, η «τελειότητα του μορφαίου» και η «τραγικό- τητα του μοιραίου» καθίστανται τελεστές μιας μανιχαϊστικής φαντασίωσης που βρίσκεται σε πλήρη αδυναμία σύνθεσης του αντι.φορικού θεωρήματος που ίσως απαρέγκλιτα διέπει την «τέχνη.του.όμορφου» κατενάντια στο «δράμα.του. τραγικού». Υπό αυτή την αντι.φορική διάσταση των επιρρεπειών που ορίζουν εξ αδιαιρέτου το βιόστρωμα της ανθρώπειας δεινότητας, μια «αισθητική» περί κάλλους αντίληψη εξορκίζει την «επίφοβη διάσταση της έμ.βιας μοίρας» τόσο όσο μία «δραματική» περί θνήσεως κατανόηση υπονομεύει την «επίδοξη διάσταση της έν.ζωης μορφής», με ό,τι αυτή η διπλή παρανόηση συνεπάγεται σε αυτό το οποίο αποκαλείται «συνείδηση».
η υπο έκδοση τριλογία με τίτλο ‘δραματουργία + εκτεχνίκευση’ περιλαμβάνει δύο πράγματα: μία επίτομη σπουδή στον Κώστα Παπαϊωάννου μέσα από την κριτική ανάγνωση του έργου του «ο άνθρωπος και ο ίσκιος του» και μία δίτομη αναφορά στο ελληνικό αρχαϊκό συμπαράθεμα δράμα + τέχνη. στην τρίπτυχη ως άνω συλλογή, που κατά κάποιον τρόπο αποτελεί συνέχεια των προηγούμενων αναφορών μας στον εισηγητή του λόγου Ηράκλειτο, ό,τι επιχειρείται είναι μια προσέγγιση στο ιδιό.μορφο και ιδιό.μοιρο δίπολο δράμα-τέχνη στο κατόπιν των κριτικών επιθεάσειον του Κώστα Παπαϊωάννου.
Στις σπουδές που ακολουθούν την ειδική αναφορά στο Κώστας Παπαϊωάννου πρώιμο έργο του έλληνα στοχαστή, πρώτη η δραματουργία και δεύτερη η εκτεχνίκευση εξετάζονται υπό την αίρεση της σχέσης τους με ό,τι ως κοσμο.έπεια αφενός και ως χρονό.έχεια αφετέρου ανταποκρίνονται στο εόν και το αεί της ηρακλείτειας συναρμογής του κόσμου και του χρόνου.