Οι μεταμορφώσεις των κήπων

Νέο βιβλίο ενός γνήσιου εκπροσώπου της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς, που δεν ξεφεύγει εντυπωσιακά από τις έως τώρα κατακτήσεις του. Οι εμμονές στο αδικαίωτο του κοινωνικού αιτήματος υπέρ του λαϊκού χρωματισμού του μεταπολεμικού κόσμου ηχεί ακόμη ως πολέμου σειρήνα βραχνή, η οποία επιστρέφει στα χρόνια της ειρήνης ως αφύπνιση άλγους. Χωρίζεται σε τρία μέρη: «Ο κήπος με τα παραμύθια», «Ο φανταστικός κήπος του ποιητή», «Ο ευθαλής κήπος του έρωτα». Ο κάθε κήπος έχει τα χρώματά του: ο πρώτος της Ιστορίας, ο δεύτερος του εργαστηρίου της ποίησης, ο τρίτος υπέρ του δικαιωμένου έρωτα. Αφηγηματική ποίηση κυρίως της μιας σελίδας, που περικλείει ό,τι δεν συγκρατήθηκε στην πράξη ως χειρονομία επικοινωνίας, επιστρέφοντας στον ποιητικό εαυτό, αυτό το ανεξάντλητο νταμάρι πρωτογενούς υλικού, που όσο το σκάβεις τόσο ανακαλύπτεις κόκκους άμμου που χρυσίζουν στο φως της ημέρας και άλλους υπό το αργυρόν της σελήνης το ορφικόν. Η δέκατη έβδομη ποιητική συλλογή συμπίπτει με αλγεινά γεγονότα της σήμερον στα τέσσερα σημεία του ορίζοντος, γι' αυτό επίκαιρη· το άρωμά της δεν είναι ξεθυμασμένο, γιατί παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς την αγωνία των καταπιεσμένων, των προσφύγων, των ανέστιων. Θερμός και άμεσος ο ερωτισμός του, μελλοντολογεί για την απουσία του αγαπημένου κορμιού και τα σημάδια του που θα έχουν χαραχτεί πάνω του: «Μ' αυτά, μόνο απ' αυτά / εκεί που θα πάω, ίσως / μπορέσω να με γνωρίσουν». Ο Θανάσης Κ. Κωσταβάρας εγγυάται ότι το μέλλον μας θα είναι εγχάρακτο από τη σφραγίδα της προσωπικότητας του καθενός μας κι αυτό δεν είναι λίγο -ίσως το περισσότερο της έκπληξης του αναπάντεχου αιφνιδιαστικά.



ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 28/11/2003