Βαλκάνια

«Τα Βαλκάνια μπήκαν στη ζωή μου όταν σ’ ένα γήπεδο που είχε το όνομα ενός πασά, το στάδιο Μιτχάτ-Πασά της Κωνσταντινούπολης, ο Ολυμπιακός νίκησε μιαν ομάδα με το όνομα ενός Βούλγαρου επαναστάτη «Λέφσκυ» και κατέκτησε το βαλκανικό κύπελλο. Όμως στο σχολείο μπέρδεψα τον πρώτο με το δεύτερο βαλκανικό πόλεμο και οι Βούλγαροι από εχθροί γίναν σύμμαχοι μας. Αργότερα ανακάλυψα την οδό Καραγεώργη Σερβίας και Βουκουρεστίου καθώς και τους Γιουγκοσλάβους προπονητές. Τον καθηγητή μαθηματικών στο γυμνάσιο τον λέγανε Σκεμπεντάρη (Αλβανό) και ο πρώτος μου έρωτας έμενε σε μια οδό Κορυτσάς. Για χρόνια ο βορράς ήταν μια διαχωριστική γραμμή κινδύνου με συρματοπλέγματα. Όταν κάποτε τα πέρασα βρέθηκα σ’ ένα κόσμο διαφορετικό, γεμάτο κόκκινες σημαίες, νοικοκυρεμένης λιτότητας για τον πατέρα μου, εξαθλίωσης για ένα θείο μου. Την κοινή βαλκανική μας μοίρα την κατάλαβα όταν μια μονόχορδη λύρα (γκούσλα) μ’ ένα Πάνα σκαλισμένο που βρήκα στα σκουπίδια, την είδα σ’ ένα μουσείο της Φιλιππούπολης, σ’ ένα σπίτι στο Σεράγιεβο και στα χέρια ενός Σέρβου μαχητή.

Σήμερα, στον καιρό των χαρτογράφων, τα Βαλκάνια κομμάτια και θρύψαλα εισβάλλουν στο σπίτι μας σαν θολή εικόνα. Αυτό το βιβλίο δεν είναι παρά ένα καλειδοσκόπιο που προσπαθεί να καθαρίσει την εικόνα, ένα view-master στο χώρο και το χρόνο που σας γνωρίζει τη μακρινή μας γειτονιά, τα Βαλκά­νια, ένα ταξίδι στην οικογεωγραφία της οργής.»