Ευρωπαϊκή οικονομική ολοκλήρωση και εθνικό κράτος.

Η προσπάθεια του συγγραφέα κινείται κόντρα στο κυρίαρχο ρεύμα της εποχής μας το οποίο χαρακτηρίζεται από έναν άκρατο φιλοευρωπαϊσμό. Το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα προσεγγίζεται με βάση την επιστήμη της οικονομίας και τοποθετείται ακριβώς στον αντίποδα των προσεγγίσεων των νομικών ''διεθνονολόγων''. Με βάση τις αρχές της πολιτικής οικονομίας, με μια περισσότερο διεισδυτική ματιά επιχειρεί να διακρίνει στο εσωτερικό του ευρωπαϊκού οικοδομήματος ταξικές συμπεριφορές.

Η πρωτοτυπία της μελέτης, μπορεί να θεωρηθεί ότι έγκειται στο γεγονός ότι προσπαθεί να ερμηνεύσει αυτήν την αντιφατική πορεία, με βάση την διαλεκτική υλιστική αντίληψη της ιστορίας, επιχειρώντας να επιτύχει τις αναγκαίες διαμεσολαβήσεις ανάμεσα στην οικονομία και την πολιτική, δηλαδή της οικονομικής βάσης και του πολιτικού ιδεολογικού εποικοδομήματος.
Η μελέτη αποτελείται από έξη κεφάλαια:

Στο πρώτο κεφάλαιο, εξετάζεται η ιστορική περίοδο της ανθρωπότητας στην οποία απουσιάζει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, καταλήγοντας στο γενικό συμπέρασμα, ότι το κράτος που το γέννησε η κοινωνία σε μια ορισμένη βαθμίδα ανάπτυξής της, όπως ήρθε, έτσι και θα φύγει από το προσκήνιο της ιστορίας, παραχωρώντας την θέση του στην αυτοδιοίκηση και την αυτοδιαχείριση των ελεύθερων συνεταιρισμένων παραγωγών.

Στο δεύτερο κεφάλαιο, ο συγγραφέας αναφέρεται στο υπερκρατικό μόρφωμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στην πορεία της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Ολοκλήρωσης. Αναλύει την πολυπλοκότητα του ευρωπαϊκού θεσμικού εποικοδομήματος, το οποίο υποτάσσει την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση στα μεγάλα συμφέροντα του ''σκληρού'' ευρωπαϊκού πυρήνα. Τάση την οποία διακρίνει ευκρινώς όταν στη συνέχεια περνά και εξετάζει την Οικονομική και Νομισματική Ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ευρωπαϊκή Οικονομική Ολοκλήρωση φαίνεται να προηγείται της πολιτικής ενοποίησης με αποτέλεσμα η διαμεσολάβηση της ΟΝΕ να λειτουργεί περισσότερο ως σχήμα πρωθύστερο, στην όλη διαδικασία της ενοποίησης με απρόβλεπτο μέλλον.

Στο τρίτο κεφάλαιο γίνεται εκτενή αναφορά στο μέγα θέμα του εθνικού κράτους και της προοπτική του, παραθέτοντας θεωρίες συγκρότησης των εθνικών κρατών, της πορείας ανάπτυξή τους και το αναπόφευκτο της εξαφάνισή τους στο σοσιαλισμό. Ενώ κάνει ειδική μνεία στο φαινόμενο του εθνικισμού σαν πάλη ανάμεσα στον διαφωτισμό με τον ρομαντισμό.
Στο τέταρτο κεφάλαιο εξετάζει την Ευρωπαϊκή Περιφερειακή Πολιτική, αναλύοντας τον Κοινοτικό Προϋπολογισμό και τις χρηματοδοτήσεις των Διαρθρωτικών Κοινοτικών Ταμείων και του Ταμείου Συνοχής, μέσα από τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης. Διατυπώνει την άποψη ότι στην ουσία τα ξεχωριστά κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης εφαρμόζουν κεϋνσιανές πολιτικές με αιχμή του δόρατος την περιφερειακή πολιτική, σ' αντίθεση με την κοινότητα που ακολουθεί στο σύνολό της νεοφιλελεύθερη πολιτική.

Στο πέμπτο κεφάλαιο της μελέτης, ο συγγραφέας παρουσιάζοντας τα ''μοντέλα'' της αυτοδιοίκησης στην Κοινότητα δίδει την ευκαιρία στον αναγνώστη να αποκτήσει μια συνοπτική εικόνα του θεσμού της τοπικής αυτοδιοίκησης και στα 15 κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τέλος στο έκτο και τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου, αναφέρεται στο θεσμό της τοπικής αυτοδιοίκησης στην Ελλάδα. Χωρίς να προβαίνει σε μια ιστορική ανάλυση του θεσμού, παρουσιάζει τις κύριες μεταρρυθμίσεις που υπέστη ο θεσμός σ' ολόκληρη την πολιτική του διαδρομή, συμπεριλαμβάνοντας και τις πιο πρόσφατες αλλαγές του ελληνικού ''μοντέλου'' τοπικής αυτοδιοίκησης.