0
Your Καλαθι
Ποινικό Δίκαιο 3η έκδοση
Γενικό μέρος
Έκπτωση
10%
10%
Περιγραφή
Η 3η έκδοση του έργου «Ποινικό Δίκαιο - Γενικό Μέρος» είναι ενημερωμένη μέχρι και τον τροποποιητικό Ν 4855/2021 και την τροπολογία που ενσωματώθηκε στον Ν 4871/2021.
Το σύγγραμμα κινείται στην τροχιά της «νεοκλασικής» ποινικοδογματικής κατεύθυνσης που έχει διαμορφωθεί τις τελευταίες δεκαετίες στην ελληνική ποινική επιστήμη με ευρεία απήχηση σε θεωρία και πράξη, αποτελεί δε ένα από τα σταθερά σημεία αναφοράς στη γερμανική ποινική δογματική. Η «κλασική» κατεύθυνση εμπλουτίσθηκε τις πρώτες δεκαετίες ισχύος του παλαιού ΠΚ και οδηγήθηκε τα νεότερα χρόνια στην ευρύτερα αποδεκτή «νεοκλασική» θέση, από την οποία κατά βάση εμφορείται ο ισχύων ΠΚ.
Στο βιβλίο αναλύονται οι βασικές έννοιες του ουσιαστικού ποινικού δικαίου, όπως, μεταξύ άλλων, οι εξής:
• αξιόποινης πράξη
• ποινική (ειδική) υπόσταση
• νομοτυπική πράξη
• άδικο
• ενοχή (καταλογισμός)
• απόπειρα
• συμμετοχή
• συρροή
Στο έργο περιλαμβάνονται σχηματικές απεικονίσεις του δόλου, της αμέλειας και της απόπειρας, και δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στο Ευρωπαϊκό Ποινικό Δίκαιο, στα νομικά πρόσωπα (πράξη, ενοχή) και στον αντικειμενικό καταλογισμό, ενώ το αναλυτικό ευρετήριο που συμπληρώνει το έργο διευκολύνει σημαντικά την αναφορά σε επιμέρους θέματα και τη μελέτη ειδικών ζητημάτων.
Το βιβλίο αποτελεί χρήσιμο εργαλείο για νομικούς της πράξης, ακαδημαϊκούς, αλλά και φοιτητές.
Περιεχόμενα
ΠρόλογοςΣελ. IX
Κυριότερες συντομογραφίεςΣελ. XIII
Βασική βιβλιογραφίαΣελ. XVII
1. ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΠΟΙΝΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
1.1. Δομή και λειτουργία του Ποινικού ΔικαίουΣελ. 1
1.1.1. Ποινικοί κανόνες και ηθικοί κανόνεςΣελ. 1
1.1.2. Σκοπός του Ποινικού ΔικαίουΣελ. 6
1.1.3. Οι θεωρίες περί ποινήςΣελ. 11
1.2. Ουσία του Ποινικού Δικαίου και του Ποινικού Δικονομικού ΔικαίουΣελ. 17
1.2.1. Το Ποινικό Δίκαιο ως κλάδος του Δημοσίου ΔικαίουΣελ. 17
1.2.2. Το Ποινικό Δικονομικό Δίκαιο ως κλάδος του Δημοσίου ΔικαίουΣελ. 18
1.3. Το Ευρωπαϊκό Ποινικό ΔίκαιοΣελ. 19
1.3.1. ΓενικάΣελ. 19
1.3.2. Επιπτώσεις στο Γενικό και το Ειδικό Μέρος του ΠΔΣελ. 19
1.3.3. Επιβολή κυρώσεων (= προστίμων)Σελ. 21
1.3.4. Απολογισμός - ΠροοπτικέςΣελ. 21
1.3.4.1. ΑπολογισμόςΣελ. 21
1.3.4.2. ΠροοπτικέςΣελ. 23
2. Η ΑΞΙΟΠΟΙΝΗ ΠΡΑΞΗ
2.1. Η αξιόποινη πράξη και ο δράστηςΣελ. 25
2.2. Τα στοιχεία της αξιόποινης πράξηςΣελ. 26
2.3. Είδη αξιόποινων πράξεων (διχοτόμηση)Σελ. 31
3. Η ΠΟΙΝΙΚΗ (ΕΙΔΙΚΗ) ΥΠΟΣΤΑΣΗ
3.1. Το Ποινικό Δίκαιο και ο Ποινικός ΚώδικαςΣελ. 35
3.1.1. Η αρχή της συγκεκριμένης (ορισμένης) διατύπωσηςΣελ. 35
3.1.2. Η ερμηνεία και η αναλογίαΣελ. 44
3.2. Η απαγόρευση της αναδρομικής ισχύοςΣελ. 54
3.2.1. Nullum crimen sine praevia legeΣελ. 54
3.2.2. Nulla poena sine praevia legeΣελ. 60
3.3. Η δόμηση της ποινικής (ειδικής) υπόστασηςΣελ. 65
3.3.1. Τα συστατικά στοιχεία της ποινικής (ειδικής) υπόστασηςΣελ. 65
3.3.2. Είδη ποινικών (ειδικών) υποστάσεωνΣελ. 80
4. Η ΝΟΜΟΤΥΠΙΚΗ ΠΡΑΞΗ
4.1. Η έννοια της πράξηςΣελ. 95
4.1.1. Η αποστολή και η φύση της έννοιας της πράξηςΣελ. 95
4.1.2. Τα στοιχεία της πράξηςΣελ. 104
4.1.3. Οι άλλες έννοιες περί πράξεωςΣελ. 116
4.1.4. Η ικανότητα για πράξηΣελ. 130
4.1.5. Νομικά Πρόσωπα και ικανότητα για πράξηΣελ. 132
4.2. Ο (αντικειμενικός) αιτιώδης σύνδεσμος (η αιτιώδης συνάφεια)Σελ. 134
4.2.1. Η αποστολή και η φύση της έννοιας του αιτιώδους συνδέσμουΣελ. 135
4.2.2. Η θεωρία του ισοδυνάμου των όρων (Aquivalenztheorie)Σελ. 138
4.2.3. Οι άλλες θεωρίες για τον αιτιώδη σύνδεσμοΣελ. 155
4.2.3.1. Η θεωρία της «πρόσφορης αιτίας» (Adaquanztheorie)Σελ. 158
4.2.3.2. Η θεωρία της «νομικά σημαντικής αιτίας» (Relevanztheorie)Σελ. 160
4.2.3.3. Οι εξατομικεύουσες θεωρίες (παλαιότερες και σύγχρονες). Αντικειμενικός καταλογισμός του αποτελέσματοςΣελ. 162
4.3. Η παράλειψηΣελ. 171
4.3.1. Γνήσια και μη-γνήσια εγκλήματα παράλειψηςΣελ. 171
4.3.2. Η ιδιαίτερη προβληματική στα γνήσια και στα μη-γνήσια εγκλήματα παράλειψης (στα διά παραλείψεως τελούμενα)Σελ. 179
4.3.3. Πράξη (ενέργεια) και παράλειψη (γνήσια, μη-γνήσια). Σύνθετη συμπεριφοράΣελ. 197
5. ΤΟ ΑΔΙΚΟ ΚΑΙ Ο ΑΔΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ (ΤΟ ΠΑΡΑΝΟΜΟ)
5.1. Η αντικειμενική υπόσταση και το άδικο (ο άδικος χαρακτήρας)Σελ. 201
5.1.1. Η ενδεικτική λειτουργία της αντικειμενικής υπόστασηςΣελ. 201
5.1.2. Η κρίση για το παράνομο (άδικο χαρακτήρα της πράξης)Σελ. 222
5.2. Η δικαιολόγηση της νομότυπης συμπεριφοράςΣελ. 234
5.2.1. Λόγοι που δικαιολογούν την (κατ’ αρχήν) άδικη πράξη. ΕπισκόπησηΣελ. 234
5.2.2. Οι επιμέρους λόγοι άρσης του αδίκουΣελ. 242
5.2.2.1. Άρθρο 20 ΠΚ (Ενότητα της εννόμου τάξεως)Σελ. 244
5.2.2.2. Άμυνα (άρθρ. 22 ΠΚ)Σελ. 247
5.2.2.3. Κατάσταση ανάγκης (άρθρ. 25 ΠΚ)Σελ. 273
5.2.2.4. Προσταγή (άρθρ. 21 ΠΚ)Σελ. 290
5.2.2.5. Σύγκρουση καθηκόντωνΣελ. 301
5.2.2.6. Συναίνεση του παθόντος (Συγκατάθεση)Σελ. 316
5.2.3. Η άρση του άδικου χαρακτήρα της πράξης (δικαιολόγηση), η γνώση και η πλάνη. Υποκειμενικά στοιχεία της δικαιολόγησηςΣελ. 323
5.3. Το άδικο και τα υποκειμενικά στοιχείαΣελ. 330
5.3.1. Βασική προβληματικήΣελ. 330
5.3.2. Νομοθετικές δυνατότητεςΣελ. 331
5.3.3. Η νομοθετική επιλογήΣελ. 333
6. Η ΕΝΟΧΗ (Ο ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟΣ)
6.1. Η έννοια, οι προϋποθέσεις και ο αποκλεισμός της ενοχήςΣελ. 337
6.1.1. Η ψυχολογική και η αξιολογική (δεοντολογική) έννοια της ενοχήςΣελ. 338
6.1.1.1. Η ψυχολογική έννοια της ενοχήςΣελ. 338
6.1.1.2. Η αξιολογική (δεοντολογική) έννοια της ενοχήςΣελ. 340
6.1.1.3. Η αμιγώς αξιολογική έννοια της ενοχήςΣελ. 342
6.1.1.4. ΣυμπεράσματαΣελ. 345
6.1.2. Η ενοχή και η κρίση περί ενοχήςΣελ. 349
6.1.2.1. Η κρίση περί ενοχήςΣελ. 349
6.1.2.2. Η ενοχή (το αντικείμενο της κρίσης)Σελ. 351
6.1.2.3. Σύγχρονες τάσεις: καταλογισμός σε ενοχή στα νομικά πρόσωπα;Σελ. 354
6.1.3. Η ενοχή ως ενοχή για τη συγκεκριμένη πράξηΣελ. 356
6.1.3.1. ΠΔ της πράξης και ενοχή για συγκεκριμένη πράξηΣελ. 356
6.1.3.2. Επίμεμπτο και ενοχή για συγκεκριμένη πράξηΣελ. 363
6.1.3.3. (Ορισμένος) άνθρωπος και ενοχή για συγκεκριμένη πράξηΣελ. 369
6.1.4. Οι προϋποθέσεις της ενοχής και ο αποκλεισμός (άρση) αυτήςΣελ. 371
6.1.4.1. Ικανότητα για καταλογισμό (ενοχή)Σελ. 371
6.1.4.2. Κατάσταση ανάγκης (άρθρ. 32 ΠΚ)Σελ. 384
6.1.4.3. Πλάνη περί τον άδικο χαρακτήρα (άρθρ. 31 § 2 ΠΚ, νομική πλάνη)Σελ. 396
6.1.5. Απολογισμός – ΚριτικήΣελ. 416
6.2. Ο δόλοςΣελ. 418
6.2.1. Η ενοχή εκ δόλου και ο δόλος ως στοιχείο της ενοχήςΣελ. 418
6.2.2. Ειδικότερα: ο δόλος και η (πραγματική) πλάνηΣελ. 445
6.2.3. Ειδικότερα: η πλάνη περί τον άδικο χαρακτήρα της πράξης (νομική πλάνη)Σελ. 462
6.3. Η αμέλειαΣελ. 467
6.3.1. Η ενοχή εξ αμελείας και η αμέλεια ως στοιχείο της ενοχής. (Διάκριση εσωτερικής και εξωτερικής αμέλειας)Σελ. 467
6.3.1.1. Η ενοχή εξ αμελείας. Διάκριση εσωτερικής και εξωτερικής αμέλειαςΣελ. 468
6.3.1.2. Η αμέλεια ως στοιχείο της ενοχήςΣελ. 476
6.3.1.3. Διακρίσεις (είδη) αμέλειας: ενσυνείδητη αμέλεια και άνευ συνειδήσεως αμέλειαΣελ. 479
6.3.2. Τα στοιχεία της (εσωτερικής) αμέλειαςΣελ. 483
6.3.2.1. Έλλειψη γνώσεως ή βούλησηςΣελ. 484
6.3.2.2. Δυνατότητα γνώσης και δυνατότητα αποφυγήςΣελ. 485
7. Η ΑΠΟΠΕΙΡΑ
7.1. Ο δικαιολογητικός λόγος του αξιοποίνου της απόπειραςΣελ. 493
7.1.1. Η μετάθεση της ποινικής προστασίας σε προγενέστερο στάδιοΣελ. 493
7.1.2. Οι θεωρίες περί απόπειραςΣελ. 497
7.1.2.1. Υποκειμενικές θεωρίεςΣελ. 497
7.1.2.2. Αντικειμενικές θεωρίεςΣελ. 499
7.1.2.3. Ενδιάμεσες θεωρίεςΣελ. 501
7.2. Η απόπειρα ως αξιόποινη πράξηΣελ. 504
7.2.1. Τα στοιχεία της απόπειραςΣελ. 505
7.2.2. Τα όρια του αξιοποίνου της απόπειραςΣελ. 521
7.2.3. Ο ποινικός κολασμός της απόπειραςΣελ. 533
7.3. Η απόπειρα και το κατά φαντασίαν (νομιζόμενο) έγκλημαΣελ. 553
7.3.1. Η αντίστροφη όψη της πραγματικής πλάνης και της νομικής πλάνης (= πλάνης περί τον άδικο χαρακτήρα της πράξης)Σελ. 553
7.3.2. ΟριοθέτησηΣελ. 556
8. Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ
8.1. Επισκόπηση της νομοθετικής ρύθμισης του ΠΚΣελ. 565
8.1.1. ΓενικάΣελ. 565
8.1.2. Νομοθετική τυποποίηση των μορφών συμμετοχής στο έγκλημαΣελ. 570
8.2. Η διάκριση της αυτουργίας από τη συμμετοχή σε στενή έννοιαΣελ. 574
8.2.1. Τρόποι διακρίσεωςΣελ. 574
8.2.1.1. Αντικειμενική θεωρία (αμιγής)Σελ. 575
8.2.1.2. Υποκειμενική θεωρία (αμιγής)Σελ. 579
8.2.1.3. Μικτή θεωρίαΣελ. 580
8.2.2. Διάκριση αυτουργίας και συμμετοχής σε στενή έννοια κατά τον ΠΚ. Περιορισμένη εξάρτηση της συμμετοχής από την αυτουργίαΣελ. 585
8.3. Μορφές αυτουργίαςΣελ. 606
8.3.1. Η άμεση αυτουργίαΣελ. 606
8.3.2. Η έμμεση αυτουργίαΣελ. 608
8.3.2.1. ΓενικάΣελ. 608
8.3.2.2. Περιπτώσεις εμμέσου αυτουργίαςΣελ. 612
8.3.2.3. ΣυμπεράσματαΣελ. 627
8.3.3. Η συναυτουργίαΣελ. 630
8.3.4. Η παραυτουργίαΣελ. 655
8.4. Μορφές συμμετοχής σε στενή έννοιαΣελ. 658
8.4.1. Η ηθική αυτουργίαΣελ. 658
8.4.1.1. ΓενικάΣελ. 658
8.4.1.2. Η αξιόποινη συμπεριφορά του ηθικού αυτουργούΣελ. 662
8.4.1.3. Ποιοτική και ποσοτική απόκλισηΣελ. 681
8.4.2. Η συνέργεια (άμεση - απλή)Σελ. 689
8.4.2.1. ΓενικάΣελ. 689
8.4.2.2. Η άμεση συνέργειαΣελ. 692
8.4.2.3. Η απλή συνέργειαΣελ. 700
8.4.2.4. Η συνέργεια κατ’ άρθρ. 47 (νέου) ΠΚΣελ. 719
8.5. Ο agent provocateur (προβοκάτορας)Σελ. 721
8.5.1. ΓενικάΣελ. 721
8.5.2. Δικαιολογητική βάσηΣελ. 723
8.5.3. Διαφορές μεταξύ agent provocateur (προβοκάτορα) και ηθικού αυτουργούΣελ. 725
8.6. Αναγκαία συμμετοχήΣελ. 734
8.6.1. ΓενικάΣελ. 734
8.6.2. Περιπτώσεις αναγκαίας συμμετοχήςΣελ. 737
8.6.3. Πρακτική σημασίαΣελ. 740
8.6.4. Ειδικές περιπτώσεις πολυπρόσωπης τέλεσηςΣελ. 744
9. ΣΥΡΡΟΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ
9.1. Έννοια και μορφές συρροήςΣελ. 747
9.1.1. ΈννοιαΣελ. 747
9.1.2. Μορφές συρροήςΣελ. 750
9.1.2.1. Πραγματική και κατ’ ιδέαν συρροήΣελ. 750
9.1.2.2. Αληθινή και φαινομένη συρροήΣελ. 753
9.1.2.3. Πρακτική σημασίαΣελ. 758
9.2. Η αληθινή συρροήΣελ. 764
9.2.1. ΓενικάΣελ. 764
9.2.2. Πότε υπάρχει μόνο ένα έγκλημαΣελ. 766
9.2.3. Πότε τα περισσότερα εγκλήματα τελέσθηκαν με μία και πότε με περισσότερες πράξειςΣελ. 772
9.2.4. Προσμέτρηση της ποινήςΣελ. 776
9.3. Η φαινομένη συρροήΣελ. 784
9.3.1. ΓενικάΣελ. 784
9.3.2. Φαινομένη κατ’ ιδέαν συρροήΣελ. 794
9.3.3. Φαινόμενη πραγματική συρροήΣελ. 800
9.3.3.1. «Μη-τιμωρητή» προηγούμενη (προτέρα) πράξηΣελ. 803
9.3.3.2. «Μη-τιμωρητή» επόμενη (υστέρα) πράξηΣελ. 805
9.3.4. «Αναβίωση» και φαινομένη συρροήΣελ. 807
9.4. Το κατ’ εξακολούθηση έγκλημαΣελ. 810
9.4.1. ΓενικάΣελ. 810
9.4.2. Επιμέρους στοιχείαΣελ. 812
9.4.3. Ουσιαστική και δικονομική σημασίαΣελ. 817
Αλφαβητικό ευρετήριοΣελ. 823
Το σύγγραμμα κινείται στην τροχιά της «νεοκλασικής» ποινικοδογματικής κατεύθυνσης που έχει διαμορφωθεί τις τελευταίες δεκαετίες στην ελληνική ποινική επιστήμη με ευρεία απήχηση σε θεωρία και πράξη, αποτελεί δε ένα από τα σταθερά σημεία αναφοράς στη γερμανική ποινική δογματική. Η «κλασική» κατεύθυνση εμπλουτίσθηκε τις πρώτες δεκαετίες ισχύος του παλαιού ΠΚ και οδηγήθηκε τα νεότερα χρόνια στην ευρύτερα αποδεκτή «νεοκλασική» θέση, από την οποία κατά βάση εμφορείται ο ισχύων ΠΚ.
Στο βιβλίο αναλύονται οι βασικές έννοιες του ουσιαστικού ποινικού δικαίου, όπως, μεταξύ άλλων, οι εξής:
• αξιόποινης πράξη
• ποινική (ειδική) υπόσταση
• νομοτυπική πράξη
• άδικο
• ενοχή (καταλογισμός)
• απόπειρα
• συμμετοχή
• συρροή
Στο έργο περιλαμβάνονται σχηματικές απεικονίσεις του δόλου, της αμέλειας και της απόπειρας, και δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στο Ευρωπαϊκό Ποινικό Δίκαιο, στα νομικά πρόσωπα (πράξη, ενοχή) και στον αντικειμενικό καταλογισμό, ενώ το αναλυτικό ευρετήριο που συμπληρώνει το έργο διευκολύνει σημαντικά την αναφορά σε επιμέρους θέματα και τη μελέτη ειδικών ζητημάτων.
Το βιβλίο αποτελεί χρήσιμο εργαλείο για νομικούς της πράξης, ακαδημαϊκούς, αλλά και φοιτητές.
Περιεχόμενα
ΠρόλογοςΣελ. IX
Κυριότερες συντομογραφίεςΣελ. XIII
Βασική βιβλιογραφίαΣελ. XVII
1. ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΠΟΙΝΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
1.1. Δομή και λειτουργία του Ποινικού ΔικαίουΣελ. 1
1.1.1. Ποινικοί κανόνες και ηθικοί κανόνεςΣελ. 1
1.1.2. Σκοπός του Ποινικού ΔικαίουΣελ. 6
1.1.3. Οι θεωρίες περί ποινήςΣελ. 11
1.2. Ουσία του Ποινικού Δικαίου και του Ποινικού Δικονομικού ΔικαίουΣελ. 17
1.2.1. Το Ποινικό Δίκαιο ως κλάδος του Δημοσίου ΔικαίουΣελ. 17
1.2.2. Το Ποινικό Δικονομικό Δίκαιο ως κλάδος του Δημοσίου ΔικαίουΣελ. 18
1.3. Το Ευρωπαϊκό Ποινικό ΔίκαιοΣελ. 19
1.3.1. ΓενικάΣελ. 19
1.3.2. Επιπτώσεις στο Γενικό και το Ειδικό Μέρος του ΠΔΣελ. 19
1.3.3. Επιβολή κυρώσεων (= προστίμων)Σελ. 21
1.3.4. Απολογισμός - ΠροοπτικέςΣελ. 21
1.3.4.1. ΑπολογισμόςΣελ. 21
1.3.4.2. ΠροοπτικέςΣελ. 23
2. Η ΑΞΙΟΠΟΙΝΗ ΠΡΑΞΗ
2.1. Η αξιόποινη πράξη και ο δράστηςΣελ. 25
2.2. Τα στοιχεία της αξιόποινης πράξηςΣελ. 26
2.3. Είδη αξιόποινων πράξεων (διχοτόμηση)Σελ. 31
3. Η ΠΟΙΝΙΚΗ (ΕΙΔΙΚΗ) ΥΠΟΣΤΑΣΗ
3.1. Το Ποινικό Δίκαιο και ο Ποινικός ΚώδικαςΣελ. 35
3.1.1. Η αρχή της συγκεκριμένης (ορισμένης) διατύπωσηςΣελ. 35
3.1.2. Η ερμηνεία και η αναλογίαΣελ. 44
3.2. Η απαγόρευση της αναδρομικής ισχύοςΣελ. 54
3.2.1. Nullum crimen sine praevia legeΣελ. 54
3.2.2. Nulla poena sine praevia legeΣελ. 60
3.3. Η δόμηση της ποινικής (ειδικής) υπόστασηςΣελ. 65
3.3.1. Τα συστατικά στοιχεία της ποινικής (ειδικής) υπόστασηςΣελ. 65
3.3.2. Είδη ποινικών (ειδικών) υποστάσεωνΣελ. 80
4. Η ΝΟΜΟΤΥΠΙΚΗ ΠΡΑΞΗ
4.1. Η έννοια της πράξηςΣελ. 95
4.1.1. Η αποστολή και η φύση της έννοιας της πράξηςΣελ. 95
4.1.2. Τα στοιχεία της πράξηςΣελ. 104
4.1.3. Οι άλλες έννοιες περί πράξεωςΣελ. 116
4.1.4. Η ικανότητα για πράξηΣελ. 130
4.1.5. Νομικά Πρόσωπα και ικανότητα για πράξηΣελ. 132
4.2. Ο (αντικειμενικός) αιτιώδης σύνδεσμος (η αιτιώδης συνάφεια)Σελ. 134
4.2.1. Η αποστολή και η φύση της έννοιας του αιτιώδους συνδέσμουΣελ. 135
4.2.2. Η θεωρία του ισοδυνάμου των όρων (Aquivalenztheorie)Σελ. 138
4.2.3. Οι άλλες θεωρίες για τον αιτιώδη σύνδεσμοΣελ. 155
4.2.3.1. Η θεωρία της «πρόσφορης αιτίας» (Adaquanztheorie)Σελ. 158
4.2.3.2. Η θεωρία της «νομικά σημαντικής αιτίας» (Relevanztheorie)Σελ. 160
4.2.3.3. Οι εξατομικεύουσες θεωρίες (παλαιότερες και σύγχρονες). Αντικειμενικός καταλογισμός του αποτελέσματοςΣελ. 162
4.3. Η παράλειψηΣελ. 171
4.3.1. Γνήσια και μη-γνήσια εγκλήματα παράλειψηςΣελ. 171
4.3.2. Η ιδιαίτερη προβληματική στα γνήσια και στα μη-γνήσια εγκλήματα παράλειψης (στα διά παραλείψεως τελούμενα)Σελ. 179
4.3.3. Πράξη (ενέργεια) και παράλειψη (γνήσια, μη-γνήσια). Σύνθετη συμπεριφοράΣελ. 197
5. ΤΟ ΑΔΙΚΟ ΚΑΙ Ο ΑΔΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ (ΤΟ ΠΑΡΑΝΟΜΟ)
5.1. Η αντικειμενική υπόσταση και το άδικο (ο άδικος χαρακτήρας)Σελ. 201
5.1.1. Η ενδεικτική λειτουργία της αντικειμενικής υπόστασηςΣελ. 201
5.1.2. Η κρίση για το παράνομο (άδικο χαρακτήρα της πράξης)Σελ. 222
5.2. Η δικαιολόγηση της νομότυπης συμπεριφοράςΣελ. 234
5.2.1. Λόγοι που δικαιολογούν την (κατ’ αρχήν) άδικη πράξη. ΕπισκόπησηΣελ. 234
5.2.2. Οι επιμέρους λόγοι άρσης του αδίκουΣελ. 242
5.2.2.1. Άρθρο 20 ΠΚ (Ενότητα της εννόμου τάξεως)Σελ. 244
5.2.2.2. Άμυνα (άρθρ. 22 ΠΚ)Σελ. 247
5.2.2.3. Κατάσταση ανάγκης (άρθρ. 25 ΠΚ)Σελ. 273
5.2.2.4. Προσταγή (άρθρ. 21 ΠΚ)Σελ. 290
5.2.2.5. Σύγκρουση καθηκόντωνΣελ. 301
5.2.2.6. Συναίνεση του παθόντος (Συγκατάθεση)Σελ. 316
5.2.3. Η άρση του άδικου χαρακτήρα της πράξης (δικαιολόγηση), η γνώση και η πλάνη. Υποκειμενικά στοιχεία της δικαιολόγησηςΣελ. 323
5.3. Το άδικο και τα υποκειμενικά στοιχείαΣελ. 330
5.3.1. Βασική προβληματικήΣελ. 330
5.3.2. Νομοθετικές δυνατότητεςΣελ. 331
5.3.3. Η νομοθετική επιλογήΣελ. 333
6. Η ΕΝΟΧΗ (Ο ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟΣ)
6.1. Η έννοια, οι προϋποθέσεις και ο αποκλεισμός της ενοχήςΣελ. 337
6.1.1. Η ψυχολογική και η αξιολογική (δεοντολογική) έννοια της ενοχήςΣελ. 338
6.1.1.1. Η ψυχολογική έννοια της ενοχήςΣελ. 338
6.1.1.2. Η αξιολογική (δεοντολογική) έννοια της ενοχήςΣελ. 340
6.1.1.3. Η αμιγώς αξιολογική έννοια της ενοχήςΣελ. 342
6.1.1.4. ΣυμπεράσματαΣελ. 345
6.1.2. Η ενοχή και η κρίση περί ενοχήςΣελ. 349
6.1.2.1. Η κρίση περί ενοχήςΣελ. 349
6.1.2.2. Η ενοχή (το αντικείμενο της κρίσης)Σελ. 351
6.1.2.3. Σύγχρονες τάσεις: καταλογισμός σε ενοχή στα νομικά πρόσωπα;Σελ. 354
6.1.3. Η ενοχή ως ενοχή για τη συγκεκριμένη πράξηΣελ. 356
6.1.3.1. ΠΔ της πράξης και ενοχή για συγκεκριμένη πράξηΣελ. 356
6.1.3.2. Επίμεμπτο και ενοχή για συγκεκριμένη πράξηΣελ. 363
6.1.3.3. (Ορισμένος) άνθρωπος και ενοχή για συγκεκριμένη πράξηΣελ. 369
6.1.4. Οι προϋποθέσεις της ενοχής και ο αποκλεισμός (άρση) αυτήςΣελ. 371
6.1.4.1. Ικανότητα για καταλογισμό (ενοχή)Σελ. 371
6.1.4.2. Κατάσταση ανάγκης (άρθρ. 32 ΠΚ)Σελ. 384
6.1.4.3. Πλάνη περί τον άδικο χαρακτήρα (άρθρ. 31 § 2 ΠΚ, νομική πλάνη)Σελ. 396
6.1.5. Απολογισμός – ΚριτικήΣελ. 416
6.2. Ο δόλοςΣελ. 418
6.2.1. Η ενοχή εκ δόλου και ο δόλος ως στοιχείο της ενοχήςΣελ. 418
6.2.2. Ειδικότερα: ο δόλος και η (πραγματική) πλάνηΣελ. 445
6.2.3. Ειδικότερα: η πλάνη περί τον άδικο χαρακτήρα της πράξης (νομική πλάνη)Σελ. 462
6.3. Η αμέλειαΣελ. 467
6.3.1. Η ενοχή εξ αμελείας και η αμέλεια ως στοιχείο της ενοχής. (Διάκριση εσωτερικής και εξωτερικής αμέλειας)Σελ. 467
6.3.1.1. Η ενοχή εξ αμελείας. Διάκριση εσωτερικής και εξωτερικής αμέλειαςΣελ. 468
6.3.1.2. Η αμέλεια ως στοιχείο της ενοχήςΣελ. 476
6.3.1.3. Διακρίσεις (είδη) αμέλειας: ενσυνείδητη αμέλεια και άνευ συνειδήσεως αμέλειαΣελ. 479
6.3.2. Τα στοιχεία της (εσωτερικής) αμέλειαςΣελ. 483
6.3.2.1. Έλλειψη γνώσεως ή βούλησηςΣελ. 484
6.3.2.2. Δυνατότητα γνώσης και δυνατότητα αποφυγήςΣελ. 485
7. Η ΑΠΟΠΕΙΡΑ
7.1. Ο δικαιολογητικός λόγος του αξιοποίνου της απόπειραςΣελ. 493
7.1.1. Η μετάθεση της ποινικής προστασίας σε προγενέστερο στάδιοΣελ. 493
7.1.2. Οι θεωρίες περί απόπειραςΣελ. 497
7.1.2.1. Υποκειμενικές θεωρίεςΣελ. 497
7.1.2.2. Αντικειμενικές θεωρίεςΣελ. 499
7.1.2.3. Ενδιάμεσες θεωρίεςΣελ. 501
7.2. Η απόπειρα ως αξιόποινη πράξηΣελ. 504
7.2.1. Τα στοιχεία της απόπειραςΣελ. 505
7.2.2. Τα όρια του αξιοποίνου της απόπειραςΣελ. 521
7.2.3. Ο ποινικός κολασμός της απόπειραςΣελ. 533
7.3. Η απόπειρα και το κατά φαντασίαν (νομιζόμενο) έγκλημαΣελ. 553
7.3.1. Η αντίστροφη όψη της πραγματικής πλάνης και της νομικής πλάνης (= πλάνης περί τον άδικο χαρακτήρα της πράξης)Σελ. 553
7.3.2. ΟριοθέτησηΣελ. 556
8. Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ
8.1. Επισκόπηση της νομοθετικής ρύθμισης του ΠΚΣελ. 565
8.1.1. ΓενικάΣελ. 565
8.1.2. Νομοθετική τυποποίηση των μορφών συμμετοχής στο έγκλημαΣελ. 570
8.2. Η διάκριση της αυτουργίας από τη συμμετοχή σε στενή έννοιαΣελ. 574
8.2.1. Τρόποι διακρίσεωςΣελ. 574
8.2.1.1. Αντικειμενική θεωρία (αμιγής)Σελ. 575
8.2.1.2. Υποκειμενική θεωρία (αμιγής)Σελ. 579
8.2.1.3. Μικτή θεωρίαΣελ. 580
8.2.2. Διάκριση αυτουργίας και συμμετοχής σε στενή έννοια κατά τον ΠΚ. Περιορισμένη εξάρτηση της συμμετοχής από την αυτουργίαΣελ. 585
8.3. Μορφές αυτουργίαςΣελ. 606
8.3.1. Η άμεση αυτουργίαΣελ. 606
8.3.2. Η έμμεση αυτουργίαΣελ. 608
8.3.2.1. ΓενικάΣελ. 608
8.3.2.2. Περιπτώσεις εμμέσου αυτουργίαςΣελ. 612
8.3.2.3. ΣυμπεράσματαΣελ. 627
8.3.3. Η συναυτουργίαΣελ. 630
8.3.4. Η παραυτουργίαΣελ. 655
8.4. Μορφές συμμετοχής σε στενή έννοιαΣελ. 658
8.4.1. Η ηθική αυτουργίαΣελ. 658
8.4.1.1. ΓενικάΣελ. 658
8.4.1.2. Η αξιόποινη συμπεριφορά του ηθικού αυτουργούΣελ. 662
8.4.1.3. Ποιοτική και ποσοτική απόκλισηΣελ. 681
8.4.2. Η συνέργεια (άμεση - απλή)Σελ. 689
8.4.2.1. ΓενικάΣελ. 689
8.4.2.2. Η άμεση συνέργειαΣελ. 692
8.4.2.3. Η απλή συνέργειαΣελ. 700
8.4.2.4. Η συνέργεια κατ’ άρθρ. 47 (νέου) ΠΚΣελ. 719
8.5. Ο agent provocateur (προβοκάτορας)Σελ. 721
8.5.1. ΓενικάΣελ. 721
8.5.2. Δικαιολογητική βάσηΣελ. 723
8.5.3. Διαφορές μεταξύ agent provocateur (προβοκάτορα) και ηθικού αυτουργούΣελ. 725
8.6. Αναγκαία συμμετοχήΣελ. 734
8.6.1. ΓενικάΣελ. 734
8.6.2. Περιπτώσεις αναγκαίας συμμετοχήςΣελ. 737
8.6.3. Πρακτική σημασίαΣελ. 740
8.6.4. Ειδικές περιπτώσεις πολυπρόσωπης τέλεσηςΣελ. 744
9. ΣΥΡΡΟΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ
9.1. Έννοια και μορφές συρροήςΣελ. 747
9.1.1. ΈννοιαΣελ. 747
9.1.2. Μορφές συρροήςΣελ. 750
9.1.2.1. Πραγματική και κατ’ ιδέαν συρροήΣελ. 750
9.1.2.2. Αληθινή και φαινομένη συρροήΣελ. 753
9.1.2.3. Πρακτική σημασίαΣελ. 758
9.2. Η αληθινή συρροήΣελ. 764
9.2.1. ΓενικάΣελ. 764
9.2.2. Πότε υπάρχει μόνο ένα έγκλημαΣελ. 766
9.2.3. Πότε τα περισσότερα εγκλήματα τελέσθηκαν με μία και πότε με περισσότερες πράξειςΣελ. 772
9.2.4. Προσμέτρηση της ποινήςΣελ. 776
9.3. Η φαινομένη συρροήΣελ. 784
9.3.1. ΓενικάΣελ. 784
9.3.2. Φαινομένη κατ’ ιδέαν συρροήΣελ. 794
9.3.3. Φαινόμενη πραγματική συρροήΣελ. 800
9.3.3.1. «Μη-τιμωρητή» προηγούμενη (προτέρα) πράξηΣελ. 803
9.3.3.2. «Μη-τιμωρητή» επόμενη (υστέρα) πράξηΣελ. 805
9.3.4. «Αναβίωση» και φαινομένη συρροήΣελ. 807
9.4. Το κατ’ εξακολούθηση έγκλημαΣελ. 810
9.4.1. ΓενικάΣελ. 810
9.4.2. Επιμέρους στοιχείαΣελ. 812
9.4.3. Ουσιαστική και δικονομική σημασίαΣελ. 817
Αλφαβητικό ευρετήριοΣελ. 823
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
