Ονειρεύομαι μια θάλασσα πλατιά

Ένα ωραίο ξάφνιασμα αποτελεί η ποιητική ανθολογία "Ονειρεύομαι μια θάλασσα πλατιά ". Τα ποιήματα που την απαρτίζουν αγκαλιάζουν ποικίλα θέματα, ξεχειλίζουν δραματική συγκίνηση ατομικής και κοινωνικής αλήθειας ενώ αποπνέουν ζεστασιά, τρυφερότητα, αυθεντικότητα. Καθώς τα διαβάζεις η δυνατή αισθαντικότητα των στίχων διαπερνά τον αναγνώστη αγγίζοντας χορδές απλών ανθρώπων συνεπαίρνοντάς τους σε ένα όμορφο ταξίδι. Η έκφραση λιτή, απλή, μια ποίηση των κοινών μικρών πραγμάτων που παίρνουν αναπάντεχη διάσταση. Οι στίχοι είναι κίνηση και χρώμα, ντυμένοι με πρωτόφαντη χάρη αναδίνουν αίσθημα και ανθρωπιά. Ποίηση διαφανής, καθάρια, μεστή,ολοκληρωμένη. Το ύφος ζωντανό, ανεπιτήδευτο, χωρίς εκζήτηση. Αισθαντική φωνή μακριά από "μεγάλους λόγους", "άδειες λέξεις", "τυποποιημένη έκφραση" . Νομίζω πως η κ.Κώτση-Δεληγιάννη ακολουθεί το προσωπικό της μονοπάτι με το γνήσιο λυρισμό, τη γυναικεία ευαισθησία, τη λιτότητα της μορφής. Θαρρώ πως είναι μια νέα αξιόλογη ποιητική φωνή που μας συστήνεται για να παρουσιάσει τη δική της αλήθεια, το βαθύ της ανθρωπισμό.