Θυσίες για μια Καλύτερη Ζωή, το Σοσιαλισμό

Ο Αποστόλης Κουφάκης γεννήθηκε στα Μάρμαρα Φθιώτιδας, το 1928 κι εντάχθηκε στις γραμμές του ΕΛΑΣ και στη συνέχεια του ΔΣΕ, πολεμώντας στην περιοχή της Ρούμελης για τη λευτεριά και τη λαοκρατία. Μετά την ήττα του ΔΣΕ πέρασε στην Αλβανία με άλλους συναγωνιστές και στη συνέχεια έφτασε ως πολιτικός πρόσφυγας στην Ουγγαρία. Σήμερα ζει στη Βουδαπέστη.

Το βιβλίο, που καταγράφει τα γεγονότα της προσωπικής του διαδρομής, αναδεικνύει πως σμιλεύονταν οι αντάρτες του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ και οι σχέσεις μεταξύ τους και με τις ιδέες τους. Η ζωντανή του μαρτυρία είναι πολύτιμη, τόσο για τον αγώνα στην Ελλάδα, όσο και για τη ζωή των πολιτικών προσφύγων στις πρώην σοσιαλιστικές δημοκρατίες.
*******
"Περνούσαν οι μέρες και οι βραδιές με αγωνία. Δεν έφευγε από το νου μου η εικόνα να χτυπάνε τον πατέρα μου με τα παλούκια. Σκέφτηκα ότι έπρεπε να περιμένω ακόμα μια εβδομάδα, γιατί τώρα ήταν καιρός να σπαρθεί το χωράφι στην Πετρακολακα. Μια βραδιά, όταν μιλάγαμε για τις δουλειές, έκανα την πρόταση να σπείρω το παραπάνω χωράφι σιτάρι. Με κοιτάζανε και οι δύο λίγο παράξενα. "Θα τα καταφέρεις;", ρώτησε ο πατέρας μου. "Σίγουρα", του είπα. "Ε, άντε, πήγαινε, καλή αρχή." Το σιτάρι το έσπειρα και έγινε πολύ καλό, αλλά δεν πρόφτασαν να το θερίσουνε, γιατί η τότε μοναρχοφασιστική κυβέρνηση τους εξόρισε άρον-άρον.

Ένα απόγευμα ήρθαν αντάρτες στο χωριό, τους αντάμωσα και χαιρόμουν. Μαζί τους ήτανε και ο φίλος μου Κώστας από το Ζμόκοβο και με ρώτησε αν θα τους ακολουθήσω. "Ακόμα δεν είμαι έτοιμος, δε θα περάσει πολύς καιρός και θα ανταμώσουμε κάπου στα βουνά", του απάντησα..."