Εδώ Ελεύθερα Εξάρχεια

…Τη νύχτα εκείνη που καίγονταν τα Εξάρχεια

με πρόσωπα βγαλμένα από φλαμανδικούς πίνακες

με λιγοστούς φωτισμούς σε απαλό κιτρινωπό χρώμα,

με μάτια γάτων που βλέπανε στο σκοτάδι,

με τον πόθο και το πάθος της ανατροπής στο αίμα, στην ψυχή,

στο μυαλό και στα χέρια, γυρνάγανε οι σκιές μας

στα αναχώματα και στα οδοφράγματα που είχαμε στήσει…

Τέος Ρόμβος, Τρία φεγγάρια στην πλατεία,

εκδόσεις «Ο σκύλος που κλαίει», 1985.



Γιατί κόμικ η ιστορία των Εξαρχείων; Γιατί όχι; Τα Εξάρχεια είναι πάνω απ’ όλα. Εάν θέλετε, είναι «τα πάντα όλα»… Είναι λογοτεχνία, είναι ποίηση, είναι κινηματογράφος, θέατρο, μουσική. Είναι συγκρούσεις με την εξουσία, παρανομία, καταλήψεις, ένοπλο, είναι πολιτική. Είναι συνελεύσεις κινηματικές, είναι πορείες, είναι ατομικές εξεγέρσεις. Είναι κοινωνικά κέντρα, είναι φιλοσοφία, είναι διανόηση, είναι αλητεία. Είναι γειτονιά, είναι οικογενειάρχες, είναι μικρομαγαζάτορες, είναι άνθρωποι της δουλειάς. Είναι φοιτητές, είναι νεολαία… Είναι νέες ιδέες.

Γι’ αυτό, λοιπόν, ένα κόμικ για τα Εξάρχεια. Για τα Εξάρχεια που αγαπήσαμε, για τα Εξάρχεια που μισήσαμε, για τα Εξάρχεια που ονειρευτήκαμε. Για όλες τις γωνιές αυτού του πλανήτη, που θα θέλαμε να γίνουν Εξάρχεια. Ελεύθερες και ανυπότακτες!