«Γράφουσιν ημίν εκ Λύσης...»

"Αν σε ξεχάσουμε, Λύση,
να παραλύσει το δεξί μας χέρι.
Η γλώσσα μας αν κολλήσει στο λαρύγγι μας,
αν δεν σε θυμηθούμε, αν δεν σε βάλουμε, Λύση,
απάνω απ' όλες τις χαρές μας". (Παράφραση του Ψαλμού 136, παρ. 5, 6 του Δαυίδ)

Σε αυτές τις λίγες γραμμές περικλείεται ο σκοπός και ο στόχος της συγγραφής αυτού του βιβλίου: να μην ξεχάσουμε, να κρατήσουμε ζωντανή τη μνήμη και την ιστορία της αγαπημένης μας κωμόπολης. Η Λύση, το κεφαλοχώρι της Μεσαορίας, εδώ και πενήντα χρόνια βρίσκεται στα χέρια του Τούρκου εισβολέα. Κι οι Λυσιώτες, διωγμένοι, αναγκάστηκαν να φύγουν και να κατοικήσουν σε έναν άλλο τόπο. Έφυγαν μα δεν την εγκατέλειψαν ποτέ. Η ψυχή τους έμεινε να τριγυρνά στους δρόμους της και να θυμίζει στον κατακτητή πως η Λύση είναι ένας τόπος με πλούσια ιστορία, που ανήκει στους νόμιμους κατοίκους της.
Μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου σκιαγραφείται η ζωή ενός και πλέον αιώνα στη Λύση, με σταθμούς στην εκπαίδευση, στην πλούσια αθλητική ζωή, στις πανηγύρεις, που αποτελούσαν πλαίσιο διοργάνωσης ποικίλων εκδηλώσεων, στην πλούσια πολιτιστική δράση και την κοινωνική ζωή, στη μεγαλόπρεπη εκκλησία και το νοσοκομείο, έργα εθελοντικής εργασίας και συνεργασίας των κατοίκων, στην πλούσια συνεισφορά της Λύσης στον Αγώνα 1955-1959, στην αγροτική ζωή, στην προσήλωση των κατοίκων στο συνεργατικό πνεύμα και άλλα ακόμα θέματα, για τα οποία οι Λυσιώτες δικαιούνται να νιώθουν περήφανοι. Όχι μόνο όσοι γεννήθηκαν και έζησαν στη Λύση αλλά και η νέα γενιά Λυσιωτών, που έχει δικαίωμα αλλά και υποχρέωση να γνωρίσει την ιστορία της Λύσης, να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη της και να αγωνιστεί για την επιστροφή σε μια ελεύθερη Λύση, σε μια ελεύθερη Κύπρο.
Παραδίδω, λοιπόν, αυτό το βιβλίο στο παρόν και στο μέλλον, ως χρέος προς τη γενέτειρά μου, αλλά πρωτίστως από αγάπη γι' αυτή.