Μουσείο άδειο

Στου Κάφκα

Αν αποφάσισες να μεταμορφωθείς, γίνε χώρος
Δώσε μου καρέκλα και κρεβάτι
Άσε με να ξαπλώσω
Τόσες δίκες
Να τελειώσουν κάποτε
Σε γνώρισα παράθυρο
Έγινες σκοτάδι
Σε είδα βροχή
Πέρασε κι αυτό
Οι πόνοι της γέννας
Σε κάνανε μητέρα
Διάβασα τα έργα σου
Τα έφαγες
Όπως εκείνος ο πατέρας τα παιδιά του
Να μια όμορφη μέρα, είχα πει
Ήθελα να σκαρφαλώσω στα δέντρα
Ντράπηκα
Αν αποφάσισες να μεταμορφωθείς, γίνε χώρος
Υπάρχει ακόμα ένας ήχος
Ήσυχος
Περιμένει να τον αφήσεις να κοιμηθεί
Ζήσε αργά
Περιττό να το πούμε
Όλοι θα υποκύψουμε
Αυτός είναι ο τελευταίος αφορισμός

Το "Μουσείο άδειο" είναι η πρώτη ποιητική συλλογή της Μαρίας Κουλούρη. Ήδη από τον τίτλο, γίνονται φανερές οι επιδιώξεις της συγγραφέως να δημιουργήσει ένα χώρο και να βρει μια θέση κατάλληλη για τον ποιητικό της κόσμο. Ένα ιδιαίτερο και αυτάρκες σύμπαν που αναδεικνύεται μέσα από τα είκοσι οκτώ ποιήματα της συλλογής. Λέξεις με δύναμη συνθέτουν ένα παλίμψηστο ζωντανών εικόνων. Ήρωες αποτυπώνουν τις ανάγκες, τα συναισθήματα, τις σκέψεις τους καθώς ενώνουν το απτό με το ιδεατό. Το σκηνικό αλλάζει ανάλογα με τις ανάγκες. Μεταμορφώνεται ο αφηγητής, ο χρόνος, οι ρόλοι, καταργώντας στερεότυπα και λογοτεχνικά καλούπια. Ιστορίες που θα μπορούσαν να σταθούν ως αφορμή για διηγήματα ή θεατρικά έργα, γίνονται ποιήματα αυτόνομα, με χαρακτηριστική οικονομία, εύστοχη περιγραφή και υποδειγματική λιτότητα. Το "Μουσείο άδειο", εντέλει, είναι ένας χώρος ανοιχτός στα παιχνίδια της μνήμης, στην ανάγκη δημιουργίας ενός προσωπικού καταφυγίου, που δίνει στον αναγνώστη τη δυνατότητα να ακουμπήσει τις δικές του σκέψεις και εντυπώσεις σε έναν τόπο φιλόξενο και οικείο.