Νοματαίος

"Ο συγγραφέας έχει επίγνωση του τι σημαίνει, πώς γράφεται και πώς λειτουργεί η τέχνη. Ότι κατανοεί τις συμβάσεις της, ότι διερευνά τους τρόπους της και ότι είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει τις δυνατότητές της. Έχουμε έτσι μπροστά μας κάτι περισσότερο από έναν προικισμένο παραμυθά που θυμάται τ' αξέχαστα εφηβικά του χρόνια. Έχουμε μπροστά μας έναν υποψιασμένο γραφιά, έναν καλό γνώστη των μυστικών της συγγραφικής τεχνικής... Γλώσσα ευρηματική και λειτουργική, και συχνή προσφυγή στην απέριττη έκφραση της λαϊκής αφήγησης. Έτσι ο Κουνέλης αναδεικνύει την Ελλάδα του κοινοτικού πολιτισμού που τα χρόνια εκείνα αρχίζει να εξαφανίζεται. Διότι μέσα από την ιστορία του ανυπότακτου Θοδωρή, κάθε ενότητα του έργου θέτει μερικά απ' τα κεντρικά ζητήματα της μεταδικτατορικής Ελλάδας. Την ερήμωση των χωριών και την εξαφάνιση των απλών, λαϊκών ανθρώπων, που όπως η γιαγιά του αφηγητή παραπέμπουν στις αξέχαστες παπαδιαμαντικές μορφές ή στον Παντελή Πρεβελάκη". (Ελισάβετ Κοτζιά, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 7/4/2011)

"Ένα ολοκληρωμένο μυθιστόρημα... ένα ύφος που κυριολεκτικώς αφοπλίζει". (Χρίστος Παπαγεωργίου, περιοδικό ΔΙΑΒΑΖΩ, τεύχος 517, Απρίλιος 2011)

"Εδώ, ακόμα και προφορικός, ο λόγος μπαίνει στ' αφτιά σου από τα μάτια σου και στρέφεται προς τα μέσα... Κι ο αναγνώστης τ' ακούει όλα αυτά και του κόβεται η ανάσα..." (Στρατής Χαβιαράς, BOOK PRESS, Μάιος 2011)

"Ο Κουνέλης εντάσσεται με το πρώτο κιόλας βιβλίο του σ' ένα καθιερωμένο και πολλαπλά δοκιμασμένο συγγραφικό περιβάλλον. Και μια τέτοια όσμωση είναι σε θέση, φαντάζομαι, να μας υποσχεθεί πολλά για το μέλλον". (Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Critique, Μάιος 2011)

"Δεν έχουμε να κάνουμε με έναν απομνημονευματογράφο, ούτε καν με έναν περιστασιακό συγγραφέα, αλλά με κάποιον, όπως ο Κουνέλης, που δείχνει ότι ήρθε για να μείνει". (Μάρη Θεοδοσοπούλου, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 2/7/2011)