Φίλεμα

Φίλεμα. Φίλος. Μοιάζουν οι λέξεις.

Μάλλον γιατί το φίλεμα σε κάνει φίλο.

Οι νόμοι της Φιλοξενίας, της υποδοχής και αποδοχής του Ξένου, βασικά χαρακτηριστικά του ανθρώπινου πολιτισμού, υπερισχύουν του αρχέγονου ενστίκτου της επιβίωσης, η συντήρηση του συνεκτικού ιστού των κοινωνιών, που είναι ο σεβασμός προς τον Άλλο, προτάσσεται έναντι της αυτο-συντήρησης, η φιλότητα επικρατεί του Νείκους. Η Φιλοξενία ανάγεται σε καθήκον ιερότερο και από τη φιλότητα, ακόμα και σε συνθήκες πολέμου, καθώς, όπως διαβάζουμε, ο ξένος είναι πιο ιερός από τον φίλο.

Το Φίλεμα του Μάνου Κουνουγάκη είναι μια παράλληλη πραγματικότητα που θυμίζει τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο (και έχει ως αφετηρία της ένα πραγματικό γεγονός της εποχής εκείνης) με τη διαφορά πως τη θέση των Εβραίων έχει πάρει ένα δεύτερο είδος ανθρώπου που συνυπάρχει με τον homosapiens. Στο έργο μπορεί κάποιος να εντοπίσει μια βεντάλια από πολιτικά και υπαρκτικά θέματα, όπως, για παράδειγμα, η έννοια του μίσους, της εκδίκησης και της συγχώρεσης, η πίστη στο θείο, η συνύπαρξη του καλού και του κακού μέσα μας, οι διακρίσεις και η ατομική ευθύνη του καθενός.

Επίμετρο: Θανάσης Τριαρίδης