Κομμουνιστικά καθεστώτα και θρησκεία

[...] Με σαφήνεια γλωσσική καί νοηματική -δείγμα μιας αμετεώριστης σκέψης- αφήνει ο συγγραφέας να φανεί καθαρά η εφαρμοσθείσα από το καθεστώς αληθινά «δαιμονική» μέθοδος, για την επίτευξη της «χρήσεως» των διαφόρων θρησκευτικοεκκλησιαστικών ομάδων και την ένταξή τους σε μια κίνηση για την εμπέδωση του καθεστώτος και την προώθηση των στόχων του. Αυτό σήμαινε όμως την μετατροπή της θρησκείας σε «μέσο για την δημιουργία μιας υλιστικής βάσεως, σύμφωνης με την καθοριστική πλέον μαρξιστική ιδεολογία». Η προοπτική αυτή και η σύμφωνα με αυτήν διαμόρφωση της τσεχοσλοβακικής κοινωνίας φωτίζεται επαρκέστατα, με την αξιοποίηση πολυτίμου αρχειακού υλικού και την σε βάθος μελέτη και ερμηνεία της λειτουργίας της προπαγάνδας και της αποτελεσματικότητάς της και τελικά της αποτυχίας της.
Ο συγγραφέας επικεντρώνει την ερευνά του στην εκδίπλωση της κομμουνιστικής πολιτικής και στοχοθεσίας απέναντι στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, την συναρτώμενη με αυτήν Ουνία και την Ορθόδοξη Εκκλησία. Έτσι εμπλουτίζει την Εκκλησιαστική Ιστορία σε μια κρίσιμη καμπή της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης, στον χριστιανο-εκκλησιαστικό χώρο, ενώ συνάμα συγκεκριμενοποιεί τη στάση και τις πολιτικές εφαρμογές του καθεστώτος σε μια νευραλγική περιοχή, που επιτρέπει επισημάνσεις ταυτίσεων και διαφοροποιήσεων από το κέντρο του κομμουνιστικού καθεστώτος, την Σοβιετική Ένωση. Παράλληλα όμως διαπιστώνεται η δύναμη -αλλά καί δυναμική- της χριστιανικής πίστεως, που στο γενικότερο πλαίσιο συσπείρωσε περισσότερο τις χριστιανικές δυνάμεις, βοηθώντας τες όχι μόνο στο να επιβιώσουν, αλλά και εν πολλοίς να υπονομεύσουν πολύτροπα το καθεστώς, επιβεβαιώνοντας την σαθρότητά του, παρ' όλες τις εσωτερικές αναπόφευκτα απώλειες και τραυματικές καταστάσεις.
[...]
(από τον πρόλογο του βιβλίου)