Άστεγοι και Κοινωνικός Αποκλεισμός στην Ελλάδα της Κρίσης

Το βιβλίο πραγματεύεται τις διαδικασίες κοινωνικού αποκλεισμού που αποτυπώνονται στις ζωές των εξαθλιωμένων, και τους τρόπους με τους οποίους οι κοινωνικές πολιτικές επιχειρούν να τις διαχειριστούν. Ζωές οι οποίες δεν καταφέρνουν να απολαύσουν την πολιτισμένη διαβίωση που ευαγγελίστηκαν οι θεμελιωτές της νεωτερικότητας, του αστικού πολιτισμού και κυρίως της μεταπολεμικής συναίνεσης. Ζωές που μετατρέπονται σε αόρατες από τον κυρίαρχο περί ευημερίας λόγο. Ωστόσο υπάρχουν. Και όσο υπάρχουν, υπενθυμίζουν τις αποτυχίες των σύγχρονων καπιταλιστικών δημοκρατιών να εκπληρώσουν θεμελιώδεις προϋποθέσεις του κοινωνικού συμβολαίου που συνυπέγραψαν.

Ο πολλαπλασιασμός αυτών των ζωών στα χρόνια της κρίσης υπερτονίζει τις επιπτώσεις των πολιτικών λιτότητας στη συρρίκνωση του κράτους ευημερίας και την κοινωνική θέση των πολιτών. Θέση η οποία δεν διέπεται πλέον από ισότητα ευκαιριών, πρόσβασης και προοπτικών αναδιανομής πόρων για την άμβλυνση της κοινωνικής ανισότητας. Οι ‘γυμνές ζωές’ πολλαπλασιάζονται και ο πολλαπλασιασμός τους υποδηλώνει ότι η ‘νέα’ κοινωνική πολιτική που κυοφορείται δεν στοχεύει στη διαφύλαξη του μεγαλύτερου ιδεολογικοπολιτικού επιτεύγματος των αστικών δημοκρατιών, την κοινωνική ιδιότητα του πολίτη, αλλά, αντίθετα, στην οριακή διαχείριση της ανθρώπινης επιβίωσης.