Από το θεατρικό παιχνίδι στην οργανωμένη παράσταση

«Το παιχνίδι είναι μια περίπτωση αγωγής που το παραδοσιακό σχολείο απέκλεισε γιατί του φαινόταν πως δεν διέθετε καμία λειτουργική σημασία», είχε διαπιστώσει κάποτε ο Jean Piaget. Το παιχνίδι το θεωρούσαν μόνο μια ξεκούραση ή εκτόνωση μιας πλεονάζουσας ενέργειας. Αυτή η απλουστευτική άποψη δεν εξηγεί ούτε τη σημασία που τα παιδιά αποδίδουν στα παιχνίδια τους, ούτε στη σταθερή μορφή που παίρνουν τα παιχνίδια των παιδιών, τις συμβολικές ή φανταστικές επινοήσεις (J. Piaget - Psychologie et pedagogie).
Οι βιωματικές, λειτουργικές, παραστατικές όψεις της γνώσης και της έκφρασης του παιδιού που βρίσκεται μέσα σε κάθε μαθητή, η ανθρώπινη ανάπτυξη της νόησης που οδηγεί από στοιχειώδεις αισθήσεις, κίνησης και λόγου, λογικές που συντελούν στην ανάδειξη του προσώπου, αποτελούν βασικές προϋποθέσεις για μια σύγχρονη – προοδευτική διαμόρφωση συστημάτων και μεθόδων ικανών να παράγουν καταστάσεις μετασχηματισμού δεδομένων στερεότυπων με εργαλεία τη μίμηση, την κίνηση, τις αντιλήψεις του παιδιού δια μέσου της μετατροπής μιας διανοητικής εικόνας σε πράξη.
Συμβάντα και γεγονότα, συμπεριφορές και ανάγκες που απασχολούν ένα παιδί, οφείλουν να ενδιαφέρουν κάθε παιδαγωγό, εκπαιδευτικό, ψυχολόγο, θεατρολόγο.

Προς αυτή την κατεύθυνση προσπαθεί αυτό το βιβλίο να κινηθεί. Με εργαλείο το Θεατρικό Παιχνίδι – την παιδαγωγική θεάτρου ως κοινωνικό και πολιτιστικό αγαθό. Διότι το αυθεντικό Θεατρικό Παιχνίδι είναι ικανό να λειτουργήσει από έναν έγκυρο και έμπειρο εμψυχωτή ως πολυεργαλείο, διαμάθημα, όχημα που μπορεί να συμβάλει ως μέθοδος, να συνδράμει τα παιδιά, να τα οδηγήσει στην προσέγγιση και εξοικείωση με το θεατρικό φαινόμενο.

Γιατί το θέατρο εστί
μια τέχνη σύνθετη,
κοινωνική,
έντονα παιδευτική.

«Αφού όλος ο κόσμος είναι μια σκηνή» (William Shakespeare) σε αυτήν την σκηνή δε μπορούν να λείπουν τα παιδιά. Όσο ακόμα υπάρχουν «παιδιά».
Λάκης Κουρετζής