Ο τραγικός Σεπτέμβριος του 1944 στην Πελοπόννησο

Αυτήν την χρονιά, το 2024, συμπληρώνονται 80 έτη από το 1944, ένα καθοριστικό για την Ευρώπη και την Ελλάδα έτος. Το 1944, κατά το οποίο ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε την πιο κρίσιμη καμπή του, ενώ στην Ελλάδα έλαβαν χώρα τρομερά πολεμικά και πολιτικά γεγονότα, καθώς τερματίστηκε η άνω των 3 ετών ξενική Κατοχή της Ελλάδος. Στην Πελοπόννησο, τον Σεπτέμβριο του 1944, καθώς η ξενική Κατοχή τελείωνε, συνέβη μία σειρά φρικαλεοτήτων που επί δεκαετίες στοιχειώσανε τον τόπο. Ακόμη και σήμερα η ανάμνησή τους, ή ακόμη και η γνωστοποίησή τους, μετά από χρόνια σκόπιμης λήθης, προκαλεί δέος και ανατριχίλα για όποιον τα ακούει. Όχι γι' αυτούς που τα έζησαν και σιγά-σιγά απέρχονται από την ζωή, όντας ανήλικοι ή νέοι την εποχή εκείνη. Αλλά για όσους τα διαβάζουν, τα ακούνε και δεν μπορούν να τα πιστέψουν, μαθαίνοντας για μία ατμόσφαιρα πόνου και αίματος, που οδήγησε οικογένειες, πόλεις και χωριά στο πένθος. Ομαδικές σφαγές, αληθινά εγκλήματα πολέμου, εξαφανίσεις οικογενειών σε χωριά, κωμοπόλεις και πόλεις, γεγονότα που έλαβαν χώρα σε Μεσσηνία, Αρκαδία, Ηλεία, Λακωνία, προστέθηκαν σε αυτά που είχαν γίνει το 1943-1944 και στους υπόλοιπους Νομούς της Πελοποννήσου, την Αχαΐα, την Κορινθία και την Αργολίδα. Φρικτά και αιματηρά γεγονότα που ολοκλήρωσαν μία εικόνα οδύνης και απωλειών που για μήνες είχαν γίνει μάστιγα για τον λαό της Πελοποννήσου. Θύτες δεν ήταν αυτήν την φορά τα Στρατεύματα Κατοχής, οι Ιταλοί (που διαφέντευαν την περιοχή έως τον Σεπτέμβριο του 1943) και οι Γερμανοί, τα εγκλήματα των οποίων τα έχουμε διαβάσει ή ακούσει, αλλά κάποιοι που μιλούσαν ελληνικά και ως τότε καταγράφονταν ως συγχωριανοί και συμπατριώτες των θυμάτων... Θύτες ήταν τα μέλη ή οι οπαδοί του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ, μίας οργάνωσης που κατά τα άλλα επαγγελλόταν την Εθνική Αντίσταση κατά των Κατακτητών, αλλά ελεγχόταν κυρίως από ένα Κόμμα, το ΚΚΕ.