Δέκα 10

Τα τελευταία χρόνια ζήσαμε στην Ελλάδα, την εποχή των βεβαιοτήτων. Των εύκολων λύσεων και των δεδομένων απαντήσεων.
Κάποιοι είχαν τις λύσεις για όλα. Ο κόσμος, χωρισμένος στα δύο, εξασφάλιζε μια απλή ερμηνεία στα βασανιστικά ερωτήματα των ημερών και της ύπαρξης. Το καλό και το κακό, ήταν ένας εύκολος οδηγός για όλους. Ένα ερμηνευτικό πλαίσιο τακτοποίησης των πραγμάτων για κάθε σκέψη που τρομάζει, μπροστά στην αλλαγή και στο άγνωστο. Και ξαφνικά, έρχεται η καταιγίδα της κρίσης. Άφωνοι μπροστά οτις νεκρές βεβαιότητες, χωρίς απλουστευτικούς οδηγούς και παγωμένες πυξίδες, καλούμαστε να ανακαλύψουμε νέους δρόμους. Νέους προσανατολισμούς και νέους τόπους αναφοράς. Η κρίση μας διαπαιδαγωγεί και μας διδάσκει. Τίποτα δεν είναι σταθερό. Ούτε γραμμική εξέλιξη υπάρχει. Ούτε υπόσχεση που μπορεί να αναμετρηθεί πραγματικά με το χρόνο.