Το Ελάχιστο Λεξικό συνεχίζει τη διαδρομή του

Τι είναι η ευθύνη; «Η συνειδητή συμμετοχή, με επίγνωση και αποδοχή των συνεπειών και του αποτελέσματος της εκάστοτε πράξης στο μακρύ χρόνο».

Τι είναι όμως και η αλλαγή; «Πολιτική και κοινωνική έννοια, που στην κατάχρησή της στη διαδρομή, προσέλαβε προοδευτικά στο χρόνο θρησκοληπτικό και σωτηριολογικό χαρακτήρα».

Με τέτοιο τρόπο ξεφυλλίζει βασικές έννοιες του δημόσιου διαλόγου ο Λευτέρης Κουσούλης, πιστός στην άποψή του ότι «Στην πολιτική σύγκρουση κατεξοχήν, οι σημασίες και τα νοήματα δεν είναι όπλο της πολιτικής μάχης, αλλά και αντικείμενο της πολιτικής μάχης. Η εξουσία βρίσκεται στην άκρη της γλώσσας και όχι στην άκρη της κάννης».

Αλλά και παρακάτω: τι είναι η αλλοτρίωση; «Η κατάσταση της συνείδησης σε προχωρημένη φάση αλλοίωσης, τόσο που επανέρχεται ως πραγματική φύση, ενώ έχει γίνει ήδη άλλη».

Τι η παρακμή ; «Κατάσταση αδυναμίας διάκρισης, απο μια κοινωνία ή έναν λαό, του ασήμαντου απο το σημαντικό. Η προκύπτουσα παράλυση».

Όσο για το - καταληκτικό - χάος, αυτό είναι «Η αδιάτακτη, χωρίς πλέον ελπίδα συγκρότησης, κατάσταση εννοιών και πραγμάτων, που κυοφορεί μια τελική παραίτηση».



Έτσι πορεύεται η διαδρομή του «Ελάχιστου λεξικού», που βρίσκεται στην τρίτη του παρουσία με 100 πλέον λήμματα, αλλά και με την ωρίμανση που έδωσαν τα τελευταία πολυτάραχα χρόνια.