Ένα σεργιάνι

Ο ποιητής καταθέτει κομμάτια της ψυχής του στο χαρτί και αγγίζει μέσα μας συναισθήματα που ο χρόνος δεν καταφέρνει να αλλοιώσει.

«Είναι σκληρό να παλεύεις με την επιθυμία της καρδιάς. Ό,τι κι αν είναι αυτό που ποθεί, το παζαρεύει με το κόστος της ψυχής», γράφει κάπου ο Λόρενς Ντάρελ, κι ο Γιώργος Κουτουλάκης μοιάζει να το ξέρει καλά αυτό. Η επιθυμία της καρδιάς του αποτυπώνεται με στίχους και ποιήματα μεστά σε μηνύματα, γεμάτα εικόνες και συναισθήματα. Οι λέξεις του, βαγόνια που ταξιδεύουν στις γραμμές του χρόνου, αγγίζουν βαθιά στη ψυχή, κι ο σταθμός σε κάθε ποίημά του, μέρος της διαδρομής προς την ανθρωπιά…


Απο εξώφυλλα

«Κουτουλάκης το επίθετο, και Γιώργος το όνομά μου.

Ταξίδια κάνω μακρινά με τα ποιήματά μου.

Γεννήθηκα σ’ ένα χωριό, στην Πάνω Αγιά Μαρίνα,

έτος ’64 έναν Σεπτέμβρη μήνα.

Βασίλης ο πατέρας μου, Ελευθερία η μάνα,

Πριν λίγα χρόνια χτύπησε για εκείνους η καμπάνα.

Μαρία η γυναίκα μου και η αδελφή, Μαρία

και η κόρη μου σαν τη γιαγιά τη λένε Ελευθερία.

Πολλές σπουδές δεν έκανα ξεχνούσα να διαβάσω

Στο Βελιγράδι απόφταξα, εκεί για να σπουδάσω…».