Σχολείο και Χρήστες Ναρκωτικών

Το βιβλίο αποπειράται να «διηγηθεί» τις ιστορίες πρώην χρηστών ναρκωτικών ουσιών και των γονιών τους, εστιάζοντας στη σχέση τους με την εκπαίδευση και το σχολείο. Ταυτόχρονα, μελετά, και με γλαφυρό τρόπο διατυπώνει, πιθανές αιτίες ή συσχετίσεις που αφορούν στα προβλήματα, αλλά και στις ευκαιρίες, όπως αυτά περιγράφονται από τους άμεσα εμπλεκόμενους.
Το φαινόμενο της χρήση ψυχοτρόπων ουσιών αποτελεί ένα κοινωνικό πρόβλημα, που προφανώς υπάρχει, και μπορεί να επηρεάζει λειτουργίες του σύγχρονου σχολείου. Η παραδοχή αυτή πρέπει να αποτελέσει την βάση ειλικρινούς και εκτενούς προβληματισμού στην εκπαιδευτική κοινότητα.
Η συνεργασία του σχολείου με την οικογένεια, αποτελεί ένα σημαντικό ζήτημα, που όσο δεν αξιοποιείται γίνεται τροχοπέδη στην αντιμετώπιση πιθανών προβλημάτων των μαθητών.
Οι εκπαιδευτικοί οφείλουν εκτεταμένα να συζητήσουν για τον παιδαγωγικό ρόλο του σύγχρονου σχολείου και τον τρόπο ή τις μεθόδους που μπορεί αυτός να οικοδομηθεί. Σε μια περίοδο, που οι εκπαιδευτικές μονάδες όλων των βαθμίδων έχουν να αντιμετωπίσουν ποικίλα νέα φαινόμενα και προβλήματα (όπως η χρήση ψυχοτρόπων ουσιών, τα φαινόμενα βίας, η σχολική αποτυχία, η πολυπολιτισμική πραγματικότητα, η απαξίωση του ρόλου τους από την κοινωνία) όλοι οι μέτοχοι του οφείλουν να σταθούν και να απαντήσουν στις νέες προκλήσεις.
Η οργάνωση υπηρεσιών εκπαίδευσης εντός των θεραπευτικών πλαισίων πρέπει να διατηρηθεί και να ενισχυθεί. Οι μέθοδοι, η δομή, αλλά και η κουλτούρα που διαπνέει την εκπαιδευτική παρέμβαση στα Μεταβατικά Σχολεία, αλλά και στις θεραπευτικές δομές γενικότερα, μπορούν να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης, ιδεών και πειραματισμών, που θα μπορούσαν να ενισχύσουν το θεσμό του Δημόσιου Σχολείου.
«Αξίζει να τύχει της προσοχής μας, γιατί είναι ένα από τα λίγα κείμενα που κυκλοφορούν στο χώρο αυτό, ενώ παράλληλα αναδεικνύουν το ρόλο του σχολείου ως μηχανισμού ένταξης, παρά αποκλεισμού των διαφορετικών μαθητών. Θα έπρεπε να διαβαστεί από γονείς, εκπαιδευτικούς και θεραπευτές, καθώς και συμμετέχοντες στη λήψη αποφάσεων που καθορίζουν τις πολιτικές που αφορούν, τόσο την πρόληψη της σχολικής διαρροής, όσο και την επίτευξη της κοινωνικής επανένταξης».
(Απόσπασμα από τον πρόλογο της Άννας Τσιμπουκλή)

Αποσπάσματα από συνεντεύξεις που περιλαμβάνονται στην έκδοση:

«Δεν ήταν οικογένεια, γενικώς, ο καθένας… στον κόσμο του»
«Ήμουν καλή, (αλλά) έτρωγα ξύλο για το διάβασμα»
«Στο Γυμνάσιο ήταν όλα από την αρχή, πώς θα με δουν οι άλλοι, πώς θα φαίνομαι…»
«Πίναμε, ας πούμε, αβέρτα, παντού»
«Από τότε που μου κόψαν το σχολείο, ήταν σαν να μου κόψαν τα σκοινιά από κάτι που με κράταγε»
«Ήταν χάλια,… δεν ήταν σχολείο, ήταν εργοστάσιο»
«Απλά εμπιστεύτηκα το πρόγραμμα…»
"…είχε μεγάλη χαρά που μπορούσε να πάει σχολείο, είναι φοιτήτρια τώρα"
"Πήγα στο διευθυντή και το είπα (για τη ΣΤΡΟΦΗ), και εκείνος συγκινήθηκε ...ίσως το είχε μεταδώσει σε όλους, η υποδιευθύντρια ήταν εξαιρετική"