Όχι αυτή τη φορά, μωρό μου

Λοιπόν, με την Κάτια κοιμηθήκαμε μαζί, αλλά δεν κοιμηθήκαμε μαζί, αν με εννοείτε. Και γεννάται, αυτομάτως και δικαίως μέσα σε καθένα από τα λογικά μυαλά σας (σαν να σας βλέπω μπροστά μου τώρα) η απορία: Πώς και γιατί συνέβη αυτό το δυστύχημα; Θέλω να πω, όταν ένας άνδρας γνωρίζει μια γυναίκα, υπάρχει έλξη ανάμεσά τους και καταλήγουν το ίδιο βράδυ στο σπίτι της, τότε το φυσικό, το αναμενόμενο, το προβλεπόμενο, όπως θέλετε πείτε το, είναι ότι κάνουν έρωτα. Αν ήταν να θέλουν απλώς να αγκαλιαστούν, θα μπορούσαν να βρούν κάποιον περισσότερο γνωστό τους για να το κάνουν, όχι κάποιον που μόλις γνώρισαν. Κι αν επέμειναν να αγκαλιαστούν με τον συγκεκριμένο άνθρωπο που μόλις γνώρισαν, θα μπορούσαν να το κάνουν οπουδήποτε και οποτεδήποτε νωρίτερα. Οπουδήποτε. Όχι μέσα στο σπίτι. Είναι ηλίθιο. Είναι... είναι αντικανονικό.
Ο Πέτρος Γεράνης είναι ένας ιδιόρυθμος, ημιαποτυχημένος και πολύ ερωτευμένος άνθρωπος. Και προσπαθεί να τα βγάλει πέρα. Με δημοσιογράφους σκανδαλοθηρικών περιοδικών. Με τις σύγχρονες γυναίκες, με αυτούς που τις δέρνουν. Με ιδιωτικούς ντεντέκτιβ που δεν είναι ίδιοι όπως παλιά και με μπράβους που δέρνουν ίδια και απαράλλαχτα όσα χρόνια κι αν περάσουν. Με υπνωτικά καταπράσινα μάτια. Με μαμάδες, πατριούς, κομμωτές και φωτογράφους μόδας. Με κοσμικά πάρτι, γυμνάστριες τηλεοπτικών εκπομπών, μαλακά και σκληρά ναρκωτικά. Με πανάκριβα κολ-γκερλ, με τη ρώσικη μαφία και την ελληνική αστυνομία. Με τον έξω κόσμο που δεν σταματάει να αποσυντίθεται και τον μέσα του που το παλεύει ακόμα.





Μια άγρια κωμωδία για τις πρόστυχες χαρές και τις υγιείς θλίψεις είναι το καινούργιο μυθιστόρημα του Πολυχρόνη Κουτσάκη (το πρώτο ήταν «Το κάψιμο της σημαίας», από τις εκδόσεις «Μοντέρνοι Καιροί»). Μια κωμωδία για τις πιθανότητες να αποφύγεις τη συναισθηματική κατάρρευση σ' έναν κόσμο που τα πάντα επιτρέπονται και όλα τα λάθος πράγματα μοιάζουν να έχουν σημασία.


Στις σελίδες του βιβλίου παρελαύνουν δημοσιογράφοι σκανδαλοθηρικών περιοδικών, ιδιωτικοί ντετέκτιβ, μπράβοι, γυμνάστριες τηλεοπτικών εκπομπών, πόρνες πολυτελείας, έμποροι ναρκωτικών, γοητευτικές αρχιτεκτόνισσες, Έλληνες αστυνόμοι, Ρώσοι μαφιόζοι, ηθοποιοί-σταρ, λαϊκοί τραγουδιστές, μοντέλα, διαφημιστές, πρωταγωνιστές σε ριάλιτι σόου, μεσήλικοι με ερωτικά βίτσια, ιδιοκτήτες σκυλάδικων, ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Κωνσταντίνος Καβάφης, ο Θεός και πολλοί πολλοί άλλοι. Και ο ιδιόρρυθμος, ημιαποτυχημένος κεντρικός ήρωας, ο Πέτρος Γεράνης, προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με όλους αυτούς, που απαρτίζουν έναν κόσμο που δεν παύει να αποσυντίθεται, και με το δικό του εσωτερικό κόσμο που παλεύει ακόμα να διατηρήσει τη συνοχή του.


Μια άγρια κωμωδία γύρω από τις πιθανότητες να αποφύγεις την συναισθηματική κατάρρευση σ' έναν κόσμο όπου τα πάντα επιτρέπονται κι όλα τα λάθος πράγματα μοιάζουν να έχουν σημασία.






ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ





ΠΡΩΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ




Ο χειρότερος συνδυασμός γεγονότων που μπορεί να σου συμβεί:



Πρώτον



Μισείς τους γάμους, γενικότερα, και τους πολιτικούς γάμους ειδικότερα, αφού δεν έχουν καν την εορταστική φανφάρα των θρησκευτικών. Παρ' όλ' αυτά, είσαι υποχρεωμένος να παρευρεθείς σε έναν πολιτικό γάμο, και να 'σαι τώρα, καθισμένος άβολα σε μία καρέκλα να περιμένεις.



Δεύτερον



Έχεις χωρίσει, σχετικά πρόσφατα, από τον υποτιθέμενο -όπως αποδείχτηκε- έρωτα της ζωής σου (επ' ονόματι Μαίρη για την περίπτωσή μας).



Τρίτον



Είσαι μόνος, ενώ η Μαίρη έχει ήδη βρει άλλον.



Τέταρτον



Η Μαίρη είναι η νύφη στο γάμο.



Πέμπτον



Εσύ, προφανώς, δεν είσαι ο γαμπρός.




Όπως ήδη έχετε καταλάβει, όλα αυτά τα καλά μου συμβαίνουν ταυτόχρονα. Αν μάλιστα προσθέσετε στην δυσοίωνη κατάσταση τα λαίμαργα λάγνα βλέμματα της παρακαθήμενής μου φάλαινας (και μην ακούσω τίποτα περί πολιτικής ορθότητας γιατί είμαι ήδη στα όρια της έκρηξης), τα γεμάτα νόημα χαμόγελά της και την απερίγραπτη μποχοϊδρωτίλα που αποπνέει, τότε, ναι, μπορείτε να αρχίσετε να αντιλαμβάνεστε το πώς νιώθω. Να αρχίσετε. Γιατί για να έχετε πλήρη εικόνα θα πρέπει να σας αποκαλύψω, αν και συνήθως είμαι ευγενής άνθρωπος, πως εδώ και λίγη ώρα βρίσκομαι υπό το καθεστώς μιας τρομακτικής κρίσης των αιμορροΐδων μου, η οποία μου προκαλεί ανείπωτο πόνο και με αναγκάζει να ανασηκώνομαι ολοένα από το κάθισμά μου, σαν χαλασμένο ρομπότ.


Καθώς η μπέμπα δίπλα μου στριμώχνει πάνω μου σχεδόν όλο το αχανές αριστερό της κωλομέρι για να με πλησιάσει περαιτέρω, αγνοώντας το σκυθρωπό-δολοφονικό μου ύφος, η ευωδιά της με τυλίγει απειλητικά, κι εγώ αναλογίζομαι τις πιθανότητες που έχω, με μια δραματική και θορυβώδη λιποθυμία, να πέσω σε βαρύ κώμα, να προκαλέσω πανικό και να ματαιώσω το γάμο.



Μπα, δε νομίζω. Πρέπει να σκεφτώ κάτι καλύτερο.