Έκλεψα τη ζωή μου κι έφυγα...

Αλήθεια, πόσες φορές έχουμε πει ότι θα αλλάξουμε ζωή, ξεφεύγοντας από ό,τι μας στενοχωρεί; Αυτό ακριβώς κάνει ο Γιώργος Πέργαντος, κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος, που αποφασίζει να αφήσει μια πετυχημένη καριέρα στο εξωτερικό και να επιστρέψει στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Εκεί, στο μικρό χωριό όπου γεννήθηκε, βρίσκει μια πολυμελή οικογένεια, από την οποία λείπει η μητέρα του, την οποία αναζητά. Ο γέροντας Νικόλας, οι θείες Ελπινίκη και Κερασίνα, η κωφάλαλη Ευφροσύνη,η δυναμική θεία Ανδρονίκη και άλλοι, είναι χαρακτηριστικοί τύποι της κοινωνίας που υπάρχει ακόμα στα χωριά μας και χαρακτηρίζεται από αγάπη, αγνότητα, αυθορμητισμό έως παρεξηγήσεως, αλλά και διστακτικότητα, καλά κρυμμένα μυστικά και φόβο για κάθε τι διαφορετικό.
Αυτή τη νέα πραγματικότητα αντιμετωπίζει ο Γιώργος, βοηθούμενος από την αγαπημένη του Ειρήνη, ιατρό του χωριού και συνδετικό κρίκο, θα λέγαμε, μεταξύ της ζωής της πόλης που έχει συνηθίσει ο ήρωάς μας και της νέας κατάστασης στο χωριό, που καλείται να αντιμετωπίσει.
Ο συγγραφέας καταφέρνει να αποδώσει με απλότητα, αμεσότητα και χιούμορ, την καθημερινότητα του χωριού και τους ανθρώπους του. Ο αναγνώστης είναι σα να ζει μέσα στο σπίτι της οικογένειας Περγάντου, με τις χαρές και τις λύπες του. Ενώ δεν λείπουν και τα λαογραφικά στοιχεία, οι παραδόσεις και οι γλωσσικοί ιδιωματισμοί, που δίνουν ένα ιδιαίτερο χρώμα στο βιβλίο.
Πραγματικά, το νέο βιβλίο του Γιώργου Κουτσογιάννη αξίζει να διαβαστεί από όλους, ως μια ρεαλιστική αποτύπωση της κλειστής κοινωνίας της επαρχίας και των θετικών (αλλά και αρνητικών) χαρακτηριστικών της.

(Απόσπασμα από τον Πρόλογο του Δ. Σωτηρόπουλου)