Η γέννηση της Σκύλας

Τη σκύλα την ξέρεις καλά. Είναι το άλλοτε συμπαθητικό κοριτσάκι που πλέον μοιράζει χαμόγελα πολύ φειδωλά. Είναι λαλίστατη αλλά αυτά που έχει στα ενδότερα τα μοιράζεται με το σταγονόμετρο. Το βλέμμα της είναι ψυχρό, αλλά το ξέρεις κι εσύ ότι βλέπει πολύ περισσότερα από όσα θα σου δείξει ότι έχει παρατηρήσει. Η έκφρασή της δεν έχει καμιά σύνδεση με τα όσα πραγματικά αισθάνεται. Τη φοβάσαι γιατί δεν μπορείς να καταλάβεις τι σκέφτεται. Σε τρομάζει επειδή δείχνει να κατανοεί τις αδυναμίες σου, αλλά παρόλα αυτά δε σου αφήνει κανένα περιθώριο να την επηρεάσεις με αυτές. Τη θυμάσαι από παλιά, που ήταν αυθόρμητη και γελαστή και θετική και δεχτική και εμπιστευότανε τους ανθρώπους χωρίς φόβο. Δεν ξέρεις πώς και πότε έγινε η μεταμόρφωση. Ή μάλλον κάνεις πως δεν ξέρεις. Γιατί στον ίδιο κόσμο ζεις κι εσύ. Μέσα σε τριάντα ποιήματα η σκύλα θα σου μιλήσει για τη γέννησή της και την αδυναμία της, η ανακάλυψη της οποίας έχει γίνει η μεγαλύτερη δύναμή της. Ίσως, διαβάζοντας την εξομολόγησή της, να το σκεφτείς δυο φορές πριν την κρίνεις όταν θα την ξαναβρείς μπροστά σου. Και θα την ξαναβρείς σύντομα, γιατί είναι παντού. Είναι μπροστά σου περιμένοντας να εξυπηρετηθεί στην τράπεζα, κάθεται στο διπλανό τραπέζι στην καφετέρια, χορεύει πίσω σου στη συναυλία, σε κοιτάει με θλιμμένη βεβαιότητα μέσα από τον καθρέφτη σου. Μην ψάξεις πολύ μακριά. Η σκύλα μπορεί να είναι η μάνα, η αδερφή σου, η γυναίκα σου, η φίλη σου, η κόρη σου… Μπορεί να είμαι εγώ, ίσως και να είσαι εσύ…