Για να μη σβήσει η φλόγα

Oι στιγμές που κάθομαι πάνω από τον υπολογιστή ή πάνω από ένα χαρτί, αυτές τις στιγμές είναι που νιώθω πραγματικά ελεύθερος. Στα χέρια σας λοιπόν δεν έχετε ένα βιβλίο. Έχετε 50 περίπου κείμενα, 50 περίπου στιγμές ελευθερίας σε διάστημα 5 ετών. Κείμενα που έγραψα από τα 16 μου μέχρι και σήμερα, τα όποια άλλα έχουν πολιτικό, άλλα κοινωνικό, άλλα ιστορικό και άλλα απλά προσωπικό χαρακτήρα.
Έχετε στα χέρια σας ένα ημερολόγιο. Απλό, αυθόρμητο και με ταυτότητα. Και με μια συνέχεια, μια εσωτερική σύνδεση από την αρχή μέχρι το τέλος, παρά την αυτοτέλεια των κειμένων που το συνθέτουν.
Στην αρχή, η σκέψη πίσω από αυτό το έργο ήταν προσωπική και μάλλον εγωιστική. Να συγκεντρώσω τα καλύτερα κείμενα μου, να τα έχω εκτυπωμένα και όχι απλά στον υπολογιστή μου, να τα έχω στην βιβλιοθήκη μου και να τα διαβάζω, όταν μεγαλώσω, για να μην ξεχάσω πώς σκεφτόμουν και ποιος ήμουν μικρός.
Και μια μέρα, τον περσινό Σεπτέμβρη, η σκέψη έγινε λιγότερο προσωπική. Να εκδώσω μεν αυτά τα κείμενα, να τους δώσω την μορφή ενός βιβλίου, αλλά αυτό να το κάνω όχι για μένα, όχι για να εκφραστώ απλά, αλλά και για να κάνω μια καλή πράξη. Έτσι, το βιβλίο αυτό αφιερώνεται αποκλειστικά στα παιδιά του συλλόγου «Λάμψη», που κρατούν την δική τους φλόγα αναμμένη, καθώς τα όποια έσοδα μου αναλογούν από τις πωλήσεις, θα διατεθούν στο σύνολο τους, ως μια δωρεά, σε αυτά τα παιδιά.
Επομένως, μπορεί να διαφωνήσετε, ίσως και σε απόλυτο βαθμό, με όσα διαβάσετε παρακάτω, αλλά τουλάχιστον δεν θα μετανιώσετε που πήρατε στα χέρια σας αυτό το βιβλίο. Καλή ανάγνωση λοιπόν.

Αντί να καταριέσαι το σκοτάδι, άναψε ένα κερί.
Κινέζικη παροιμία