Ο ποπολάρος

Ένας μεγάλος έρωτας μπορεί ν’ αποδειχτεί πιο δυνατός από τις ταξικές διαφορές στη Ζάκυνθο των αρχών του εικοστού αιώνα. Η κοντεσίνα Έλδα και ο «ποπολάρος» Ζέππος πρωταγωνιστούν στη θρυλική πια ιστορία, που ο Ξενόπουλος την είχε δει, όπως λέει, να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια του. Με αρχικό τίτλο Ο αντάρτης, η νουβέλα αυτή πρωτοδημοσιεύτηκε σε συνέχειες στην Εστία (1913), και είκοσι χρόνια αργότερα (1933) διασκευάστηκε σε τρίπρακτο έργο, που ανέβηκε στο Εθνικό Θέατρο, με τη Μιράντα Μυράτ, την Κατίνα Παξινού και τη Βάσω Μανωλίδου.


Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος (1867-1951) μας άφησε μια πλούσια κληρονομιά: ογδόντα μυθιστορήματα (μερικά, πρωτοδημοσιευμένα σε συνέχειες στο Έθνος και στα Αθηναϊκά Νέα), πάμπολλα διηγήματα, σαράντα έξι θεατρικά έργα, ποιήματα και λογοτεχνικά έργα για παιδιά, αλλά κι έναν σπουδαίο όγκο κριτικών κειμένων σε περιοδικά και εφημερίδες της εποχής. Το 1912 τιμήθηκε με το παράσημο του Αργυρού Σταυρού του Σωτήρος Χριστού, το 1922 με το Εθνικόν Αριστείον Γραμμάτων και Τεχνών, το 1926 με το Έπαθλον Βικέλα της Ακαδημίας Αθηνών. Ως αναγνώριση της προσφοράς του στα ελληνικά γράμματα, έγινε ακαδημαϊκός το 1931. Την ίδια χρονιά, έγινε πρόεδρος του Εθνικού Θεάτρου, και το 1934 μαζί με τον Καζαντζάκη, τον Παλαμά και τον Σικελιανό ίδρυσε την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών