Αναφορές στο νομπελίστα Νέλσον Μαντέλα

[...] Μια άλλη ενδιαφέρουσα ιστορία που είπε ο παππούς Μαντέλας στον Πατριάρχη μας Θεόδωρο ήταν από την παιδική του ηλικία όταν ορφανό μικρό παιδί βρέθηκε μακρυά από την μητέρα του να τον ανατρέφει η μητριά του και τόλμησε όπως τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας του να κλέψει από το χωράφι του ιερέα της περιοχής μερικά κομμάτια καλαμπόκια κι η μητριά του τον μάλλωσε λέγοντας του ότι είναι μεγάλη αμαρτία να κλέβει κανείς από τους υπηρέτες του Θεού. Όταν ο Μαντέλας τέλειωσε τις σπουδές του και επέστρεψε υπερήφανος στο χωριό που μεγάλωσε η πρεσβυτέρα του είπε ότι τον συγχώρεσε για την κλοπή κι ότι ήδη το ξέχασε κι ότι τώρα τον αναγνωρίζει ως Αρχηγό τους. Ίσως ο Μαντέλας θέλησε να πει στον Πατριάρχη μας αυτή την ιστορία για να μας δείξει ότι όλοι οι άνθρωποι κάνουμε λάθη, ιδιαίτερα τα παιδιά κι οι νέοι μας κι ότι πρέπει να τους συγχωρούμε. Ακόμη όμως με την ιστορία αυτή ίσως ήθελε να μας δείξει τον ιδιαίτερο σεβασμό που υπάρχει μέσα στην παράδοση της οικογένειας του και του λαού του για του κληρικούς. Ο θείος φόβος και το δέος για τον Θεό. Κι ακόμη ίσως για να μας δείξει ότι η θέση του Αρχηγού είναι σεβαστή και ξεχωριστή που δεν την έχει κανείς γιατί επιβάλλεται στους άλλους με αλλότρια μέσα, αλλά κυρίως επειδή έχει κορυφαίες αρετές που τον καταξιώνουν ως Αρχηγό στην συνείδηση αυτών που εκπροσωπεί, οι οποίοι εν τελευταία αναλύσει και τον αποδέχονται και τον αγαπούν και τον αναγνωρίζουν ως Αρχηγό τους. Και φυσικά στην περίπτωση αυτή ομιλούμε για τους μεγάλους χαρισματικούς Ηγέτες που σαγινεύουν τα πλήθη που εκπροσωπούν και που η Ιστορία είναι αδύνατο να μη τους τιμά ως κορυφαίες ξεχωριστές Προσωπικότητες. Μια τέτοια μεγάλη Μορφή είναι κι ο Νέλσων Μαντέλα. [...]