Νενέκοι, πειθήνια πρόβατα φρου φρου κι αρώματα

Από τη μία είναι τα μνημόνια, η κρίση, οι τροϊκανοί, η Μέρκελ, οι γερμαναράδες, το δουνουτού, ο Σόιμηλε, οι δοσίλογοι, οι προσκυνημένοι, η παγκοσμιοποίηση και άλλοι εχθροί που επιβουλεύονται την εθνική μας ταυτότητα και ανεξαρτησία. Από την άλλη είναι ο έλληνας, πτωχός πλην περήφανος, που όπως στις Θερμοπύλες σήκωσε την ασπίδα, το 1821 το καριοφίλι, έτσι και σήμερα θα πετάξει έξω από την ελλαδίτσα όλους τους ξένους και ξενόδουλους εχθρούς. Κοινοτοπίες, που αναλύει το ανά χείρας βιβλίο, γιατί η γλώσσα δεν περιγράφει μόνο αλλά και δημιουργεί... Κόκκαλα δεν έχει αλλά είναι από κόκκαλα βγαλμένη και όσοι/όσες δεν την αποδέχονται, τους/τις τσακίζει.
Μέσα από την αρθρογραφία της Ελευθεροτυπίας κατά τη περίοδο του πρώτου μνημονίου (02/05/2010 - 29/06/2011) φαίνεται ποιο θα είναι το υποκείμενο που μπορεί να αντισταθεί. Γεννημένος έλληνας, άντρας και λεβέντης που δεν αποδέχεται μπροστά στον εθνικό κίνδυνο, ανούσιους διαχωρισμούς. Απλά τους επιβεβαιώνει.

Η μελέτη του Κυπαρίσση εξετάζει μια συγκεκριμένη εκδοχή δημοσίου λόγου στην Ελλάδα κατά την περίοδο 2010 - 2011, χρονικό διάστημα ιδιαιτέρως κρίσιμο στο πλαίσιο της λεγόμενης "κρίσης". Εξετάζοντας ειδικά πτυχές του λόγου του τύπου που προτάσσουν ως αναγκαία πολιτική στάση την αντίσταση στα μέτρα λιτότητας, εντοπίζει αναπαραστάσεις διαμέσου των οποίων συγκροτείται η εκδοχή του πολιτικού υποκειμένου που μπορεί να αντεπεξέλθει στην κρισιμότητα των στιγμών. Με αυτόν τον τρόπο, περνάμε από το ερώτημα "πώς να αντισταθούμε;" στα επιστημονικά, και πολιτικά, κρίσιμα ερωτήματα που αφορούν τόσο το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο όσο και το είδος της αντίστασης. Ποιοι και ποιες είμαστε "εμείς" που καλούμαστε να αντισταθούμε; Επίσης, για ποιου είδους αντίσταση πρόκειται;
Από τον Πρόλογο της Αλεξάνδρας Χαλκιά, Καθηγήτριας, Πάντειο Πανεπιστήμιο