Η φώκια που τραγουδούσε

Ένα ξαφνικό «κρακ» πάνω στον πάγο αναγκάζει μια μικρή φώκια να ξεκινήσει ένα ταξίδι για το άγνωστο. Στο δρόμο της συναντά πολύξερα χταπόδια, φοβισμένες φάλαινες, ανθρώπους φιλικούς και εχθρικούς. Παρακολουθώντας τις αστείες και μερικές φορές θλιβερές περιπέτειές της, θα ανακαλύψεις μερικά από τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει ο άνθρωπος και θα μάθεις τι μπορείς εσύ να κάνεις γι' αυτά. Για να ταξιδέψεις όμως με τη φώκια που τραγουδάει, αντί για διαβατήριο, θα χρειαστεί να λύσεις σπαζοκεφαλιές, να παίξεις, να αποφασίσεις και να δράσεις, να κάνεις πειράματα, να μαγειρέψεις, να ζωγραφίσεις, να κόψεις και να κολλήσεις... και φυσικά να τραγουδήσεις το τραγούδι της.





Μας άρεσε η Φώκια, Λαλούκ το όνομά της, που στη γλώσσα της χώρας των πάγων σημαίνει «κόρη της αυγής». Η Λαλούκ ήταν παχνιδιάρα μα ριψοκίνδυνη, όλη την ημέρα ξεμάκραινε παίζοντας, γελώντας, ξετρελαμένη με όλους και με όλα. «Πρόσεχε...» τη συμβούλευαν οι μεγάλοι που γνώριζαν ότι οι πάγοι έχουν γίνει λεπτοί και λιώνουν εφόσον η γη όλο και ζεσταίνεται. Αλλά πώς να προσέξει το μικράκι που δεν ήξερε από αυτά; Και που κάθε πρωί το κάθε τι την καλούσε; Και πού να φανταστεί, εκεί που έπαιζε βαρελάκια, πως εκείνο το φοβερό «κρακ» που ακούστηκε ήταν από τον πάγο που πάνω του στεκόταν; Και να την τώρα να μακραίνει με το μικροσκοπικό παγόβουνο, ενώ η μάνα της «Λαλούκα! Λαλούκα» φώναζε σπαρακτικά...

Ταξίδεψε η Λαλούκα. Μέχρι την άκρη του κόσμου έφτασε. Είδε ομορφιές, είδε και ασχήμιες, χάρηκε, δάκρυσε, τραγούδησε, αγάπησε, έπαιξε, συνάντησε και πολλές δυσκολίες. Τα περισσότερα από τα προβλήματά της προέρχονταν από τους ανθρώπους. Τη σωτηρία, σε ώρα κινδύνου, τη βρήκε από παιδικά χεράκια...

Στο τέλος του βιβλίου -με τη χαρούμενη εικονογράφηση- υπάρχουν σελίδες με δραστηριότητες και πολλές πληροφορίες για τις φώκιες, για το φαινόμενο του θερμοκηπίου, για τη ζωή στους Πόλους κ.ά.



ΕΛΕΝΗ ΣΑΡΑΝΤΙΤΗ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 29/06/2001