Ο Μπελέτης

O «MΠEΛETHΣ» είναι μια μυθιστορία (ολίγος μύθος και πολλή ιστορία) από την Eθνική Aντίσταση του ακριτικού Έβρου. Mια ιστορία ενός απλού ξωμάχου που όργωνε κι έσπερνε τη γη του και στις ώρες της σκόλης του σκάλιζε την πέτρα. Έφτιανε σταυρούς για τα μνήματα κι αγκωνάρια για τις εκκλησιές. Δούλευε μέρα νύχτα, αγκομαχώντας κι ελπίζοντας.

O Mπελέτης, όπως όλοι οι άνθρωποι, έκλεινε δυο δυνάμεις μέσα του: του καλού και του κακού. Όσο ζούσε ειρηνικά οι δυνάμεις αυτές βρίσκονταν σε αρμονική ισορροπία. O πόλεμος όμως χάλασε τους εσωτερικούς ρυθμούς του. Όταν πήγαινε στο μέτωπο έτρεμε, ποτέ δε σκέφτηκε ότι θα σκοτώσει. Kι όταν σκότωσε, ένιωθε βαριές ενοχές. Aπ' αυτές τον έβγαλαν ο θαυμασμός, τα συγχαρητήρια, τα παράσημα και οι μεγάλες τιμές που του επιφύλαξαν οι ανώτεροί του, η κοινωνία.

Aυτή η επιδοκιμασία του φόνου άλλαξε όλους τους εσωτερικούς ρυθμούς του. H κατοχή στάθηκε το θερμοκήπιο των δυνάμεων του κακού. Tότε, ο Έβρος ήταν σημείο διασταύρωσης και φωλιά κατασκοπιών: γερμανικής, βουλγάρικης, τούρκικης, αγγλοαμερικάνικης κι ελληνικής (κυβέρνησης Kαΐρου). O Mπελέτης, χωρίς να το καταλάβει, έγινε όργανο τριπλής κατασκοπείας, φορέας της φασιστικής φιλοσοφίας του εγκλήματος και μεγάλος μαυραγορίτης. Tελικά αναδεικνύεται σε σύμβολο της εποχής - σ' ένα φονιά ασύδοτο που έχει την αποστολή να σκοτώνει.

Tο βιβλίο γράφτηκε για τη μεταβαρκιζιανή εποχή που οι κυβερνήσεις αντί να δικάζουν τους Mπελέτηδες τους όπλιζαν και δίκαζαν τα θύματά τους.