Πολιτικές μαρτυρίες για το χρονικό ενός δράματος

Το κυπριακό πρόβλημα αποτελεί την καταισχύνη της λεγόμενης πολιτισμένης ανθρωπότητας του 20ού αιώνα. Μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο η Κύπρος είναι η μοναδική χώρα στην οποία διατηρείται προκλητικά και πεισματικά το «τείχος του αίσχους» στο κέντρο της πρωτεύουσάς της, της Λευκωσίας. Οι πάντες εθελοτυφλούν μπροστά στο μεγάλο έγκλημα που ντροπιάζει τις σύγχρονες κοινωνίες, όπου τόσο τα Ηνωμένα Έθνη όσο και οι Ημωμένες Πολιτείες της Αμερικής χρησιμοποιούν δυο μέτρα και δυο σταθμά. Τα συμφέροντα έχουν υπερνικήσει και την λογική και την σύνεση, αλλά και το πνεύμα δικαίου, από τα οποία θα έπρεπε να διαπνέονται τα Ηνωμένα Έθνη. Και ενώ στην περίπτωση της Κύπρου τα Ηνωμένα Έθνη επέδειξαν πλήρη αδιαφορία στην υλοποίηση των ψηφισμάτων που τα ίδια εψήφισαν -από την περίφημη πρώτη απόφαση 3212 του Συμβουλίου Ασφαλείας, αμέσως μετά την εισβολή των Τούρκων στο νησί του 1974, μέχρι και την τελευταία 939, όλες καταδικαστικές για την Τουρκία και που πεισματικά και περίεργα καμία δεν αποφάσισαν να υλοποιήσουν -στην περίπτωση του Κουβέιτ (λόγω συμφερόντων προφανώς) υλοποίησαν αμέσως την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας.