Αντί για πένα είχαν στα χέρια τους χειροπέδες

Δύο αυταρχικά καθεστώτα, της τσαρικής Ρωσίας και της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και κεμαλικής Τουρκίας με τη ματιά δύο γιγάντων της λογοτεχνίας, Ντοστογιέφσκι και Χικμέτ.
Οι δύο δημιουργοί πίσω από τα κάγκελα διατηρούσαν το σθένος να φροντίζουν όχι μόνο για τους συντρόφους τους στα δεσμά αλλά και να αντιτάσσονται, αντιστέκονται στη «δηλητηριασμένη» από τις «ρίζες» της κοινωνία.

Αν και φαίνεται παράτολμη οποιαδήποτε αναφορά στους μύθους αυτούς του γραπτού λόγου, θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε τις Αναμνήσεις και τα Ανθρώπινα Τοπία στοχεύοντας σε κάποιες πλευρές, ιδωμένες κάτω από μια ιδιαίτερη οπτική (…)
Τα έργα όμως των δύο τόσο διαφορετικών μεταξύ τους δημιουργών παρουσιάζουν κάποιες ομοιότητες που τα κάνει να ξεχωρίζουν, ως προς το περιεχόμενο, από την λοιπή λογοτεχνία των φυλακών και εξοριών. Οι συγγραφείς τους δεν αρκούνται να περιγράφουν τα προσωπικά τους βιώματα, συναισθήματα και εμπειρίες από τη φυλακή, αλλά ενδιαφέρονται περισσότερο για τους συγκρατούμενούς τους (…)
Στη μελέτη αυτή αναδεικνύεται το τεράστιο κοινωνικό και ιστορικό ενδιαφέρον που παρουσιάζουν τα δύο αυτά αριστουργήματα, καθώς η εικόνα του κάτεργου αποτελεί ζωντανή αντανάκλαση της ρωσικής κοινωνίας της εποχής των Αναμνήσεων και αντικατοπτρίζει τις ιδιαιτερότητές της, ενώ η ματιά του Ναζίμ Χικμέτ, ξεπερνώντας την τουρκική πραγματικότητα προεκτείνεται πάνω σε όλα τα διεθνή προβλήματα της εποχής του (…)