Αυτο(κινητο)φοβία

Τα αυτοκίνητα είναι η μάστιγα του πολιτισμού, ευθύνονται για τα πάντα, από την άναρχη επέκταση των προαστίων και την αστική παρακμή, μέχρι την κατάσταση του περιβάλλοντος και τη βίαιη κλιματική αλλαγή — για να μην αναφερθούμε στη δουλική εξάρτησή μας από καύσιμα ενίοτε αμφιβόλου προελεύσεως. Ας προσθέσουμε σε αυτά το εντυπωσιακό τίμημα σε ανθρώπινες ζωές που καταβάλλουμε για την αυτοκίνησή μας –τριάντα εκατομμύρια νεκροί στη διάρκεια του 20ού αιώνα–, συν τις αναρίθμητες ώρες που χάνουμε ως θύματα κυκλοφοριακής συμφόρησης καθ’ οδόν για τη δουλειά μας, σε άσκοπα τρεχάματα, πηγαίνοντας να πάρουμε τα παιδιά μας από το σχολείο, είτε αναζητώντας χώρο για να παρκάρουμε. Έτσι, κανείς, ο οποίος βέβαια δεν θα μπορούσε να βοηθήσει, θα ρωτούσε απλώς: Δεν μπουχτίσαμε; Μήπως φτάσαμε στο σημείο που «δεν παίρνει άλλο»; Έπειτα από έναν αιώνα στο τιμόνι, μήπως πλησιάζουμε στο τέλος της αυτοκίνησης;
Από το μοντέλο «Τ» μέχρι τα SUV, η Αυτο(κινητο)φοβία αποκαλύπτει ότι η επίμαχη σχέση μας με το αυτοκίνητο δεν είναι κάτι νέο. Στην πραγματικότητα, ανεξαρτήτως του αν τα αυτοκίνητα είναι δυνάμεις του καλού ή του κακού, εξετάζει τη γενικότερη φρενίτιδα για το συγκεκριμένο μέσο από τότε που αυτό εφευρέθηκε. Σύμφωνα με τον Brian Ladd, αυτή η σχέση αγάπης και μίσους που μοιραζόμαστε με το αυτοκίνητό μας αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο για τον ποιοτικό χαρακτήρα του αιώνα της αυτοκίνησης. Επιπλέον, κυριολεκτικά ο καθένας έχει άποψη για τα αυτοκίνητα, από τους κρυφούς υποστηρικτές των βιομηχανικών συμφερόντων, τους βαρόνους του πετρελαίου και τους ριζοσπαστικούς υπέρμαχους των ατομικών ελευθεριών που είναι υμνητικοί για το αυτοκίνητο αποκηρύσσοντας τις επιζήμιες συνέπειες από τη χρήση του, μέχρι τους τεχνοφοβικούς, τους ταμένους φίλους της φύσης, και τους γκρινιάρηδες που εκτοξεύουν κατάρες, αγνοώντας το στοιχείο της ελευθερίας και τα λοιπά προνόμια που αυτό μας προσφέρει. Επικεντρώνοντας το βλέμμα σε μεγαλουπόλεις του πλανήτη και σε χρονικές περιόδους που ποικίλλουν, από το Παρίσι της Μπελ Επόκ, τη ναζιστική Γερμανία, το μεταπολεμικό Λονδίνο, μέχρι το Λος Άντζελες, τη Νέα Υόρκη και τη ρυποστεφή Σανγκάη του σήμερα, ο Ladd ανατέμνει αυτή τη σχέση αγάπης και μίσους, αναγνωρίζοντας εξίσου θιασώτες και εχθρούς του αυτοκινήτου.
Ο Eisenhower, ο Χίτλερ, ο J.G. Ballard, ο OPEC, και, φυσικά, τα αυτοκίνητα, συνυπάρχουν σε ένα ζουμερό, λοξής ματιάς, ανάγνωσμα ευρέος φάσματος. Η Αυτο(κινητο)φοβία ξεδιπλώνει με εντυπωσιακό τρόπο την ευρυμάθεια του συγγραφέα, όντας ταυτόχρονα ένα ακαταμάχητο πολιτισμικό σχόλιο, κατά βάθος ιστορικό, που διαβάζεται απνευστί.