Τσαν το φάντασμα

"Με λένε Τσαν. Είμαι ένα φάντασμα. Μη φοβηθείτε ούτε να παραξενευτείτε που θα με δείτε ανεβασμένο σ' αυτό εδώ το φανάρι. Περιμένω τη Μέντσου. Ξέρω ότι τώρα πια δεν είμαι τίποτα άλλο παρά ένα δυστυχισμένο και μοναχικό φάντασμα, αλλά αν ακούσετε με προσοχή την ιστορία μου ίσως να καταλάβετε τη δυσάρεστη κατάσταση που βρίσκομαι... Ξέρω επίσης ότι είμαι πολύ καιρό ανεβασμένος εδώ ψηλά, και, πιστέψτε με, δεν είναι ούτε κανένα καπρίτσιο ούτε κανένα χαζό στοίχημα. Άλλωστε σας το έχω ήδη πει, περιμένω τη Μέντσου. Περιμένω να τη δω να βγαίνει από αυτό το μεγάλο κτίριο που είναι εδώ δίπλα.
Μ' αυτή την ελπίδα μένω πάντα άγρυπνος πάνω στο φανάρι μου, σαν το ναύτη πάνω στο κατάρτι του πλοίου. Και να ξέρετε, αν και εγώ βλέπω όλον τον κόσμο, εμένα κανένας δε με βλέπει. Αυτό είναι ένα απ' τα μειονεκτήματα του να είσαι φάντασμα. Μόνο άνθρωποι διαφορετικοί μας βλέπουν και μας καταλαβαίνουν. Άνθρωποι διαφορετικοί όπως η Μέντσου. . . Από τότε που την έβαλαν σ' αυτό το μεγάλο και άσχημο σπίτι, που το λένε ΑΣΥΛΟ ΓΙΑ ΠΑΡΑΞΕΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, δεν μπορώ να παίξω με κανέναν. Ναι, να παίξω, γιατί μου αρέσει πολύ να παίζω με τα παιδιά. Γι' αυτό άφησα τα υπόλοιπα φαντάσματα. Γιατί αυτά δεν τα απασχολούσε τίποτε άλλο από το να τρομάζουν τους αν-θρώπους. Και εμένα αυτό με έκανε να βαριέμαι πάρα πολύ."
Ο Τσαν, το φάντασμα, διηγείται μέσα από μια φανταστική κατάσταση ένα πραγματικό πρόβλημα κάποιου απ' αυτούς τους "διαφορετικούς" ανθρώπους, της Μέντσου. Εξαιτίας της ορφάνιας της και της έλλειψης κατανόησης από τη θεία της, η μικρή Μέντσου αρχίζει να κλείνεται στον εαυτό της και απομονώνεται από τον κόσμο, μέχρι να μετατραπεί σε ένα πραγματικό πρόβλημα για τους άλλους. Απ' τη μια, ζητά με τον τρόπο της να την αφήσουν να ζήσει όπως αυτή θέλει' απ' την άλλη, φαίνεται ότι δεν μπορεί να ζήσει στο περιθώριο.
Το πρόβλημα είναι να βρεθεί η λύση που θα ικανοποιεί ταυτόχρονα τους "κανονικούς" και τους "διαφορετικούς" ανθρώπους. Γιατί, σύμφωνα με τη διήγηση, το να κλείσουν τη Μέντσου στο άσυλο δεν αποτελεί διέξοδο. Η μικρή το βιώνει σαν σκλαβιά, με αγωνία και δυσαρέσκεια. Θα έπρεπε να βρεθεί μια λύση που δε θα έκανε τη Μέντσου να υποφέρει. Οφείλουμε ν' ανακαλύψουμε έναν τρόπο που να συνδυάζει τα ενδιαφέροντα του κόσμου μ' εκείνα των "διαφορετικών" ανθρώπων που, όποιος και να είναι ο λόγος, δε βρίσκονται κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες για να ακολουθήσουν μια "κανονική" ζωή.
Όμως, μέχρι τώρα δε φαίνεται να έχει καταφέρει κάποιος να τον βρει.