Λαβίνια

Η μητέρα μου ήταν τρελή, αλλά εγώ δεν ήμουν. Ο πατέρας μου ήταν γέρος, αλλά εγώ νέα. Προκάλεσα κι εγώ πόλεμο, όπως η Σπαρτιάτισσα Ελένη. Εκείνη προκάλεσε τον δικό της αφήνοντας να την πάρουν οι άνδρες που την ποθούσαν. Εγώ προκάλεσα τον δικό μου επειδή δεν επέτρεψα με κανέναν τρόπο να με δώσουν, δεν άφησα να με πάρουν, διάλεξα μόνη μου τον άνδρα μου και τη μοίρα μου…

Στην Αινειάδα, ο ήρωας του Βιργιλίου παλεύει να κερδίσει την κόρη του βασιλιά, τη Λαβίνια, με την οποία προορίζεται να ιδρύσει μια αυτοκρατορία. Η ίδια η Λαβίνια δεν αρθρώνει ούτε λέξη στο έπος.
Τώρα, η Ούρσουλα Λε Γκεν της δίνει φωνή, σε ένα μυθιστόρημα που μας μεταφέρει στον ημιάγριο κόσμο της αρχαίας Ιταλίας, όταν ακόμα η επτάλοφη Ρώμη ήταν ένα χωριό μέσα στις λάσπες.
Η Λαβίνια μεγαλώνει σ’ ένα περιβάλλον ειρήνης και ελευθερίας, μέχρι που έρχονται οι μνηστήρες. Η μητέρα της απαιτεί να παντρευτεί τον όμορφο, φιλόδοξο Τύρνο. Ωστόσο, οι οιωνοί και οι προφητείες ορίζουν ότι πρέπει να παντρευτεί έναν ξένο, ότι θα γίνει η αιτία ενός οδυνηρού πολέμου και ότι ο άνδρας της δεν θα ζήσει πολύ. Όταν ένας στόλος από τρωικά πλοία αναπλέει τον Τίβερη, η Λαβίνια αποφασίζει να πάρει το πεπρωμένο στα χέρια της. Μας αφηγείται επομένως ό,τι «παρέλειψε» ο Βιργίλιος, την ιστορία της ζωής της, τον έρωτα της ζωής της.
Η Λαβίνια είναι ένα μυθιστόρημα για το ερωτικό πάθος, τον πόλεμο και το τίμημά του, γενναιόδωρο και κομψό μέσα στη λιτότητά του, γραμμένο από μια σπουδαία συγγραφέα (πέντε βραβεία Hugo, πέντε βραβεία Nebula!) που εδώ κατακτά το απόγειο της δοκιμασμένης ικανότητάς της να δημιουργεί φανταστικούς κόσμους παρασύροντας τον αναγνώστη όχι στο απόμακρο μέλλον αλλά στην απόμακρη εποχή του χαλκού. Κι όπως έγραψε ένας Άγγλος κριτικός: «το μεγάλο της κατόρθωμα είναι ότι παρεμβαίνει τόσο διακριτικά στην Αινειάδα λες και απλώς συζητάει ή χορεύει με τον ποιητή που της ενέπνευσε τη Λαβίνια».

Η Λαβίνια αποδεικνύει με συγκινητικό τρόπο ότι οι μεγάλοι συγγραφείς συνομιλούν στο πέρασμα των αιώνων…

Times Literary Supplement


Πανέξυπνη πλοκή, παιγνιώδης και κομψή αφήγηση –αυτό το μυθιστόρημα με ανάγκασε να δακρύσω πολλές φορές…

The Guardian


Η Λε Γκεν συλλαμβάνει τις τονικότητες του μεγάλου έπους, τις απηχεί, τις συνοδεύει. Το βιβλίο είναι ζωντανό, συνομιλεί με ένα τεράστιο έργο του Κανόνα. Ενθουσιάστηκα, περίπου αποσβολώθηκα από τη φρεσκάδα της γραφής της…


Ο συγγραφέας Jay Parini στην εφημ. Los Angeles Times

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου