Μεφιστόπολη

Η Κόλαση είναι μια πόλη. Ξεχάστε τους λάκκους με την πίσσα κι άλλα παλιομοδίτικα
που ίσως να έχετε διαβάσει.
Έχουν περάσει χιλιετίες, κι η Κόλαση εξελίχτηκε: είναι πλέον η Μεφιστόπολη, μια πολύβουη μητρόπολη με τεράστιους ουρανοξύστες και συνωστισμένους
δρόμους, όπου το συστηματοποιημένο κακό και η θηριωδία είναι καθεστώς.
Η Κάσι πίστευε πως ήξερε τα πάντα για την Κόλαση. Όταν όμως αυτοκτόνησε η
δίδυμη αδερφή της, η Λίσα, η Κάσι ανακάλυψε πως είχε την ικανότητα να ταξιδέψει
στη Μεφιστόπολη.
Όντας ακόμη ζωντανή, κατευθύνεται προς την Κόλαση για να συναντήσει τη νεκρή αδερφή της.
Τα αξιοθέατα που βλέπει καθώς περπατά ανάμεσα στους κολασμένους δεν θα τα δείτε
ποτέ σε κανένα τουριστικό οδηγό.

“Μια καλοντυμένη γυναίκα με κομψό καπέλο περνάει χτυπώντας τα καλαίσθητα ψηλά τακούνια της.
Φοράει τρενσκότ από εμπριμέ ανθρώπινο δέρμα με γούνινη επένδυση, και από το λείο, λοξό μέτωπό της ξεφυτρώνουν μικρά κερατάκια. Η γυναίκα είναι μια Δαιμόνισσα από καλή γειτονιά.
«Κυρία, μήπως σας περισσεύουν τίποτα ψιλά;» ρωτάει το κεφάλι.
Ο άντρας που κρατάει το κεφάλι απλώνει το πτωματικό χέρι του και η κομψή Δαιμόνισσα, προτού τον προσπεράσει, του δίνει ένα γυαλιστερό κέρμα των είκοσι πέντε σεντς.
Το κέρμα δεν έχει ανάγλυφο το πρόσωπο του Τζωρτζ Ουάσινγκτον, αλλά το πρόσωπο του κατά συρροή δολοφόνου Ρίτσαρντ Σπεκ.
«Ευχαριστώ», λέει το κομμένο κεφάλι στη Δαιμόνισσα ενώ εκείνη απομακρύνεται νωχελικά.”