Αυστηρά Ναϊτική Τήρησις

Προλογίζοντας την έκδοση της ιστορίας και των τυπικών της Αυστηράς Ναϊτικής Τηρήσεως στην ελληνική γλώσσα δεν μπορώ παρά να ανακαλέσω στη μνήμη μοι τα λόγια του Αλμπέρ Λαντουάν: «η Αυστηρά Τήρησις είναι περιώνυμη, αλλά ελάχιστα γνωστή». Περιώνυμη επειδή η ρομαντική ατμόσφαιρα που περιέβαλε κίνημα του οίκου των Στιούαρτ σχετίζεται με τις απαρχές της Αυστηράς Ναϊτικής Τηρήσεως και την επί εννέα μήνες παραμονή του φον Χουντ στο Παρίσι το 1743. Επίσης, λόγω του ότι η ιπποτική θεματολογία στον Τεκτονισμό συνδέεται με τον Λόγο του Ράμσεϋ, ως θεμελιώδης έννοια για το εν γένει τεκτονικό οικοδόμημα. Τέλος, διότι τα είκοσι περίπου χρόνια της παντοκρατορίας του συστήματος στον τεκτονικό κόσμο, η Αυστηρά Τήρησις θα αντικαταστήσει τον αγγλικής προέλευσης Τεκτονισμό σχεδόν σε κάθε σημείο της Γερμανίας, αλλά και λόγω των «μετασχηματισμών» στους οποίους την υπέβαλλε ο Ζαν-Μπατίστ Βιλλερμόζ, διασφαλίζοντας τη διαιώνισή της μέχρι σήμερα μέσω του Ανορθωμένου Σκωτικού Τύπου.
Αλλά γιατί είναι ελάχιστα γνωστή; Για δύο λόγους. Ο ένας ανάγεται στην εν γένει επιστημονική προσέγγιση της ιστορίας του Ελευθεροτεκτονισμού. Ο άλλος αφορά στο γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία των εγγράφων και των μελετών για το συγκεκριμένο τεκτονικό σύστημα έχει συνταχθεί στη γερμανική γλώσσα, μια γλώσσα στην οποία δεν ήταν εξοικειωμένοι οι περισσότεροι ιστορικοί του Τεκτονισμού. Πράγματι, χρειάστηκε να παρέλθει ικανό χρονικό διάστημα για να εμφανιστούν οι πρώτες μελέτες στη γαλλική βιβλιογραφία, και αυτές επικεντρώνονται κυρίως στο έργο του Ρενέ Λε Φορεστιέ, στο οποίο αφιέρωσε τη ζωή του από το 1928 έως τον θάνατό του. Παραδόξως, ο ίδιος ο Λέ Φορεστιέ συστηματικώς απομείωσε το πνεύμα της Αυστηράς Τηρήσεως, την οποία είδε μόνον ως μια παράλληλη εκδήλωση των έργων απατεώνων ή ανεύθυνων ονειροπόλων.
Εν πάση περιπτώσει, οφείλουμε να εξετάσουμε το σύστημα αυτό υπό μία νέα έποψη και να θέσουμε ερωτήματα τα οποία θα μας βοηθήσουν στην προαγωγή της ερευνάς. Επομένως, πρέπει να δούμε ποια είναι η σχέση της Αυστηράς Τηρήσεως με τον σύγχρονο Τεκτονισμό και πώς συνδέεται -αν συνδέεται- με το τεκτονικό φαινόμενο όπως αυτό δημιουργήθηκε και εξελίχθηκε κατά τον 18ο αιώνα. Τα συγκεκριμένα ερωτήματα δεν έχουν μόνον διάσταση ιστορική, αλλά μας βοηθούν να κατανοήσουμε ποια είναι η θέση του Τεκτονισμού κατά τον 21ο αιώνα και, εν τοις πράγμασι, ποια είναι η δική μας θέση έναντι του Τεκτονισμού. Και τούτο επειδή αποτελεί μία αναντίρρητη πραγματικότητα ότι η τεκτονική ιστορία επαναλαμβάνεται όσον αφορά στην παθογένεια των πρωταγωνιστών της, κυρίως όμως διότι εμείς οι τέκτονες είμαστε εξαιρετικώς δυσανεκτικοί στην καταγραφή της ιστορικής αλήθειας ή -ακόμα χειρότερα- στην αποτύπωσή της με αντικειμενικότητα.