Τα Συντάγματα των ελευθεροτεκτόνων (1723)

Τα Συντάγματα του 1723 αποτελούν μια ριζοσπαστική δήλωση των αρχών και των θεωρήσεων του Διαφωτισμού, είναι δε αναμφιβόλως προιόν της εποχής τους και των αξιών των συντακτών τους. Έχουν μόνον μια αδρή ομοιότητα με τα σημερινά Βιβλία Συνταγμάτων, τα οποία κατ' ουσίαν έχουν εξελιχθεί σαν μια συλλογή διατάξεων και κανονισμών των οικείων Μεγάλων Στοών. Το κλειδί για την κατανόηση του πλαισίου μέσα στο οποίο συνετάγησαν, είναι η εκτίμηση της διάπυρης πολιτικής και θρησκευτικής φύσης των πρώτων δεκαετιών του 18ου αιώνα. Ειδικώς, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1720 ο νέος θεσμός θα καταστεί μια από τις πλέον ελκυστικές ενασχολήσεις της αριστοκρατίας, με επί κεφαλής ευγενείς Μεγάλους Διδασκάλους, όπως ο Δούκας του Μόνταγκιου και ο Δούκας του Νόρφολκ.

Τα Συντάγματα του 1723 παρείχαν επίσης ένα θεσμικό πλαίσιο για τον Τεκτονισμό, ένα εγχειρίδιο κανόνων το οποίο θα γινόταν αντικείμενο μίμησης από πολλές άλλες κοσμικές λέσχες και εταιρείες στη Βρετανία και σε όλο τον κόσμο. Συνοδεύονταν από αρχές και μια ιδεολογία βασισμένη στην αξιοκρατία και την ισότητα μεταξύ των ανδρών. Αυτή η ταυτότητα δεν εμπόδισε τις στοές να είναι ιεραρχικές στη δομή τους και παντού ευεπίφορες για αριστοκρατική προστασία, αλλά τελικά τις έστρεψε προς την κατεύθυνση να γίνουν σχολεία χρηστής διακυβέρνησης, ενσταλάζοντας στους συμμετέχοντες τις αρχές της δημοκρατίας. Ήταν μια κοινωνική ατμόσφαιρα μέσα στην οποία θα μπορούσαν να ανθίσουν οι νέες ιδέες της εποχής, η θρησκευτική ανοχή, η επιστημονική εκπαίδευση και η διανόηση παρά η καταγωγή ως το κριτήριο αριστείας.

Ο Τεκτονισμός ενθάρρυνε τον πολιτισμό του Διαφωτισμού, καθορίζοντας τις αρχές του μέσω των Καθηκόντων του και την οργανωτική του δομή μέσω των Κανονισμών του. Η ιστορία χρησίμευσε για να προσθέσει νομιμότητα και να καταδείξει τη συνέχεια μεταξύ της επιστήμης της Αρχιτεκτονικής και του νεοσύστατου Ελευθεροτεκτονικού κινήματος, αμφότερα πολύτιμα στοιχεία σε μια κοινωνία βασισμένη στην παράδοση. Τέλος, τα Συντάγματα στο σύνολό τους αποτέλεσαν έναν άξονα μεταστροφής διά του οποίου ο Τεκτονισμός στράφηκε από το μεσαιωνικό του παρελθόν σε ένα πιο ριζοσπαστικό παρόν και μέλλον.