Χιλιάδες τέσσερις σταυροί στο μαρτυρικό Μωριά

... Μερικές δεκάδες φυγάδες, οι «διωκόμενοι» στα βουνά και τα όρη, ήταν ό,τι απέμενε από το πλήθος των ανθρώπων που πήραν ενεργά μέρος στην Αντίσταση. Η «ομαλοποίηση», όπως ο όρος αυτός γινόταν κατανοητός στους ιθύνοντες της Αθήνας, φαινόταν να έχει πετύχει εδώ πέρα από κάθε προσδοκία.
Μέσα σε λίγους μήνες, στα 1947, όλα τα δεδομένα ανατράπηκαν. Οι οργανώσεις και τα στελέχη της αριστεράς είχαν ίσως εξοντωθεί ή εκδιωχθεί, η κοινωνία όμως ήταν εκεί, όπως και οι αδικίες πάνω στις οποίες κτιζόταν η "ομαλοποίηση". Οι λίγες δεκάδες φυγάδων μετατράπηκαν σε μερικούς μήνες σε ολόκληρο στρατό, στην ΙΙΙη Μεραρχία Πελοποννήσου της Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδα, η οποία το 1948 έφθασε να αριθμεί τρεις χιλιάδες μαχητές περίπου. Χωρίς καμία σχεδόν βοήθεια από άλλες περιοχές, ο Μωριάς βρήκε και πάλι τον τρόπο να ακολουθήσει τα γεγονότα και να γίνει ένα από τα δραστήρια πεδία της τραγικής εμφύλιας αναμέτρησης.

(Από τον πρόλογο του Γιώργου Μαργαρίτη)

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου