Αρχιτεκτονική

Το βιβλίο αυτό προσφέρει έναν οδηγό ανάγνωσης του χαοτικά πολύπλοκου σύμπαντος των κτισμάτων. Αναφέρεται στο παρελθόν με το βλέμμα στραμμένο στο αύριο. Μιλώντας για τα ουσιώδη επιλέγει να επικεντρωθεί σε καίρια ζητήματα όπως «είναι η μορφή ή η ύλη το πιο σημαντικό "συστατικό" των κτηρίων;», «πόσο κοντά είναι η αρχιτεκτονική στο θέαμα;», «κατά πόσον ισχύει το "less is more";» Αντιμετωπίζοντας την αρχιτεκτονική ως μείζον προϊόν του πολιτισμού επιδιώκει να βοηθήσει στην κατανόηση του γιατί και του πώς χτίζουν οι άνθρωποι.

Το βιβλίο αυτό μιλάει για την αρχιτεκτονική. Για τις αγωνίες, τις επιδιώξεις, τα επιτεύγματα των ανθρώπων της, και για την υποδοχή του έργου τους. Το κάνει ανατρέχοντας στην ιστορία.
Όμως όπως και οποιαδήποτε άλλη αφήγηση, η εξιστόρηση αυτή είναι από τη φύση της άδικη. Γιατί αφήνει στο περιθώριο τα χιλιάδες και χιλιάδες κτήρια στα οποία γεννήθηκαν, μεγάλωσαν, έζησαν, πέθαναν άνθρωποι. Μικρά διαμάντια ή μνημεία ματαιοδοξίας ή απλώς συνηθισμένα, όλα τους ήταν προϊόντα κόπου και υποδοχείς ονείρων και γι' αυτό και μόνο τον λόγο δεν τους αξίζει η λήθη στην οποία τα ωθεί όλο και πιο βαθιά κάθε νέα αναφορά σε άλλα, ίσως λίγο πιο καλά, λίγο πιο σημαντικά, λίγο πιο διάσημα συγκαιρινά τους κτήρια. [...]