Κενά τεκμαιρόμενα

Χαμένος μέσα σ' αυτό που απουσιάζει,
αυτή είναι η άπταιστη κουβέντα.
Όχι δα απών μέσα στης άγνοιας την τάξη.
Μεσολάβηση τελεολογίας που σαφρακιάζει
την παραμέληση των θεωριών.
Το άπειρο να προσκυνηθεί στο πέρασμά του,
απ' το μηδενικό
υποδεκτικός ο ένας που ανεγείρει τον παλμό του,
αποσβολωμένος στη δημιουργία που τον κατατρώει.
Φρονώ πως θέλησα να δημιουργήσω ετούτο
να εμφανιστεί πραγματοποιημένο μετά από πενήντα
επτά χρόνια συνειδητοποιώντας φημολογίες σχετικά με το
εκδιδόμενο ρεύμα της προφητικής του
περιπετειογραφίας. Ένα τικ. Μία σύσπαση.
Έτσι, εντελώς συνθλίβεται αυτή
τη στιγμή εκείνο που θεωρώ πως υφίσταται.
Ακόμη και αν στον χρόνο της ερχόμενης στιγμής μπορώ
να είμαι πολύ σίγουρος, αφού είμαι στιχόθεν
εκδιωγμένος, ότι ο πολιτισμός που αντιμετωπίστηκε
με τέχνες υπήρξε αξιολύπητος.
Τα ενδεδειγμένα δεν είναι για το μεγαλείο
των περιστάσεων, για όσα σμίγουν βελτιωμένα
από τέτοιο έργο φυσικών καθηκόντων.
Προς το παρόν, ωστόσο,
εκεί που ζει η μέρα κι εκεί που επισημαίνεται η νύχτα,
κείται η τόσο στενή σχέση με το χθες.
Ενεργητικό που μετριέται ως επιρροή.
Είχα ένα θέλημα, συσπειρωμένος αμυδρά, προβλέποντας
όσα αναπόφευκτα συντήρησα
σε επόμενη μαθητεία μου,
ώστε μαζί τους να ασχοληθώ:
επιχείρηση κατανόησης συμφερόντων.