Το μάτι του Τρίτωνα

«Πήρε μια βαθιά ανάσα και ξεκίνησε την ιστορία της από τότε που ήταν ­ακόμα η Μυρτώ Καλλίρη. Οι αναμνήσεις που τόσα χρόνια ταξίδευαν σιωπηλά στο μυαλό της άρχισαν να αποκαλύπτονται στον εκπρόσωπο “της τάξης και της ­ασφάλειας”. Φριχτή η πραγματικότητα του παρελθόντος, βασανιστικές οι μνήμες, κουρασμένα τα λόγια. Κάπου κάπου σταματούσε την αφήγηση για να κατευνάσει την αηδιαστική αίσθηση που της προκαλούσε η επώδυνη αναδρομή στα περασμένα».


Μια αγάπη δυνατή, που ξεπερνά το χώρο, το χρόνο, το θάνατο.


Ένα πάθος πέρα από κάθε λογική, που σκορπίζει γύρω του χαμό και πόνο.


Παξοί, δεκαετία του 1960. Τρία νέα παιδιά –ένα ­αγόρι και δύο κορίτσια– ανοίγουν τα φτερά τους στη ζωή: ο Δρόσος, η Ερατώ, η Μυρτώ…


Η Μυρτώ, στην προσπάθειά της να κατακτήσει το αρσενικό που ποθεί, τον Δρόσο, παραβαίνει κάθε θεϊκό και ανθρώπινο νόμο. Η τιμωρία της θα είναι αμείλικτη. Το σύμπαν, μπορεί να αργεί, αλλά πάντα τιμωρεί τον ένοχο. Το Μάτι του Τρίτωνα «βλέπει τον εχθρό πέρα από τον ορίζοντα, πάνω από τον αέρα, μέσα από τη θάλασσα, ψηλά από το βουνό».


Όμως ο Θεός, που φροντίζει για όλα τα πλάσματά Του, δεν την αφήνει να χαθεί στα σκοτάδια της ­Κόλασης. Της δίνει τη δύναμη να μετανιώσει για τις ­ανομίες της και να βρει το δρόμο της αληθινής ­λύτρωσης και της γαλήνης. Γιατί «δεν υπάρχει ­άσχημος άνθρωπος, μόνο άσχημη ψυχή…».

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου