Τοπογραφίες του Ελληνισμού

Με ποιον τρόπο οι άνθρωποι χαρτογραφούν την πατρίδα τους; Με ποιον τρόπο αυτή η πατρίδα, με τη σειρά της, τους προσδιορίζει; Η καθηγήτρια Νεοελληνικών Σπουδών στο Κρατικό Πανεπιστήμιο του Οχάιο Αρτεμις Λεοντή επιχειρεί να απαντήσει σ' αυτά τα ερωτήματα με μια ενδιαφέρουσα και ιδιαίτερα προκλητική μελέτη, που φιλοδοξεί να αναγάγει μια οξεία διαμάχη σε υψηλό θεωρητικό και αισθητικό επίπεδο.

Το βιβλίο αυτό αναφέρεται στη μυθολογία και την ποιητική ενός χώρου, την τοπογραφία του Νεοελληνισμού, όπως αυτή ορίζεται πολιτισμικά. Όπως και άλλοι ελληνισμοί του παρελθόντος, με εξέχον παράδειγμα τον Πανελληνισμό της Ομηρικής ποίησης, ο Νεοελληνισμός βρίσκει την πιο δυναμική του έκφραση στην δική του ποιητική, ενώνοντας πολλές διαφορετικές ομάδες σε ένα λαό, τους σημερινούς Έλληνες. Η ποιητική αυτή, όπως αποδεικνύει η Αρτεμις Λεοντή, έχει διαποτίσει όλη τη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία.

Ο χώρος που δημιουργείται από την ποιητική του Νεοελληνισμού γίνεται η αενάως αναδιαμορφούμενη πατρίδα των Ελλήνων. Είναι συμπαγής όσο ένας πραγματικός χώρος. Ταυτοχρόνως, το μυθικό υπεισέρχεται στο πραγματικό, που αναπλάθεται συνεχώς, καθώς ο Νεοελληνισμός στηρίζεται πάνω σε όλους τους ελληνισμούς του παρελθόντος. Κάθε τόπος στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία μπορεί να επανενεργοποιήσει έναν αντίστοιχο τόπο από την αρχαϊκή, την κλασική, την ελληνιστική, την ρωμαϊκή και την βυζαντινή περίοδο. Η ποιητική του χώρου της Ελλάδας είναι ο μύθος μιας Ελλάδας που διακρώς αναβιώνει στην λογοτεχνική φαντασία.