Σκόρπιες μνήμες

Αφορμή για να γραφτεί αυτό το βιβλίο στάθηκε ένα τραγικό συμβάν που σημάδεψε σκληρά την ζωή μου, αλλά και ολόκληρης της οικογένειάς μου. Ήταν ο αδόκητος χαμός του γιού μου, πάνω στον ανθό της νιότης. Έτσι, αποφάσισα να γράψω κάτι στην μνήμη του, και επειδή είχα κάποιο υλικό σε σημειώσεις, προέκυψε το πόνημα Σκόρπιες Μνήμες, που ασφαλώς δεν είναι κάποιο μυθιστόρημα, αλλά μια αυτοβιογραφία προσωπικών βιωμάτων με πραγματικά γεγονότα. Αυτές οι εμπειρίες ξεκινούν από την γενέτειρά μου, την Μελιά Δωδώνης, φτάνουν μέχρι την Αγγλία και καταλήγουν στην συνταξιοδότησή μου. Επειδή αγαπώ ιδιαίτερα το χωριό μου, του αφιερώνω ένα μεγάλο κομμάτι. Στάθηκα σε κάποια λαογραφικά και ιστορικά στοιχεία, όχι βέβαια τεκμηριωμένα επιστημονικά, αλλά από θρύλους και διηγήσεις παλαιοτέρων, στα ήθη και έθιμα, τους γάμους, τα πανηγύρια, τις χαρές και τις λύπες. Προσπάθησα να σκιαγραφήσω τον βίο και την πολιτεία αυτών των σκληροτράχηλων ανθρώπων που έδιναν αγώνα επιβιώσεως πάνω στα βραχώδη βουνά της Ηπείρου εκείνα τα δύσκολα, θα έλεγα πέτρινα χρόνια, των δεκαετιών του ’40 και του ’50. Αποτύπωσα όσο πιο αντικειμενικά μπορούσα τον άδολο και ακατέργαστο χαρακτήρα τους, αλλά και τα ελαττώματά τους, έτσι όπως τους έζησα στα παιδικά μου χρόνια. Το άλλο μεγάλο κομμάτι αφορά την διαβίωση σε διάφορες Παιδοπόλεις και όλη την περιπετειώδη διαδρομή μου κάτω από σκληρές και αντίξοες συνθήκες. Πάλεψα και αγωνίστηκα με όλες μου τις δυνάμεις για να εκπληρώσω το ιδανικό μου, που με βασάνιζε και μου έλεγε πως πρέπει να μάθω γράμματα. Ήταν βέβαια και η επιθυμία του πατέρα μου, που δεν είχε δυνάμεις να με σπουδάσει, αλλά δεν στάθηκε ποτέ εμπόδιο στην προσπάθειά μου. Έτσι, υπήρξα αρχικά νεαρός αιγοβοσκός, κατόπιν μαθητευόμενος υποδηματοποιός και μετά από δύο Πανεπιστημιακά πτυχία, Αγγλικής και Κλασσικής Φιλολογίας, κατέληξα ως Καθηγητής και Διευθυντής Σχολείων Μέσης Εκπαιδεύσεως. Βαριά η ευθύνη του εκπαιδευτικού λειτουργού αλλά ήταν πάντα το όνειρό μου. Αν κρίνω από την αγάπη και τον σεβασμό παλαιών μου μαθητών, νομίζω πως έβαλα κι εγώ ένα λιθαράκι στην σωστή αγωγή των παιδιών. Πιστεύω πως πολλοί άνθρωποι της γενιάς μου θα αναγνωρίσουν κοινά σημεία με μερικές τουλάχιστον εμπειρίες μου και ελπίζω πως οι νεότεροι θα βρουν κάτι ενδιαφέρον σε αυτήν την προσωπική πορεία από τον εικοστό ως τον εικοστό πρώτο αιώνα, που επέφερε ρηξικέλευθες αλλαγές στον τρόπο ζωής και σκέψης των Ελλήνων, αλλά και όλου του κόσμου.