Επιχειρησιακή συνήθεια

Η πρακτική της εκμετάλλευσης αποτελεί ένα σημαντικό παράγοντα διαμόρφωσης των όρων εργασίας. Η εμπειρία έχει αποδείξει ότι είναι ιδιαίτερα συνήθης η δημιουργία, τροποποίηση ή κατάργηση όρων εργασίας με επιχειρησιακή συνήθεια. Σκοπός του έργου είναι να απαντήσει στο ερώτημα πότε και υπό ποιες προϋποθέσεις δημιουργείται επιχειρησιακή συνήθεια, πότε και υπό ποιες προϋποθέσεις η επιχειρησιακή συνήθεια μπορεί να μεταβάλλεται ή να καταργείται και πότε η τυχόν μη επανάληψη μιας παροχής, η οποία αποτέλεσε περιεχόμενο επιχειρησιακής συνήθειας, μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία μιας αντίθετης πρακτικής ή αντίθετης συμφωνίας. Ο εργοδότης μπορεί να αποκλείσει τη δημιουργία δεσμευτικής πρακτικής, αν κατά την εκδήλωση της συμπεριφοράς του προβεί σε επιφύλαξη. Ωστόσο η σημασία και ο ρόλος της επιφύλαξης του εργοδότη φωτίζεται από το περιεχόμενό της. Οι νομοθετικές αξιολογήσεις ως προς τον έλεγχο των ΓΟΣ που ενυπάρχουν στον Ν 2251/1994 και οι οποίες εμπλουτίζουν ερμηνευτικά το άρθρο 281 ΑΚ, μπορούν να εφαρμόζονται αναλογικώς και επί των συμβάσεων εξαρτημένης εργασίας και να οδηγούν σε έναν παρεμφερή δικαστικό έλεγχο των προδιατυπωμένων όρων εργασίας.

Στο βιβλίο παρουσιάζονται και αναλύονται ιδίως:

Η έννοια και η νομική φύση της πρακτικής της εκμετάλλευσης
Οι προϋποθέσεις για τη δημιουργία της πρακτικής
Διάκριση επιφύλαξης ελευθεριότητας και επιφύλαξης ανάκλησης
Μεταβολή και κατάργηση της πρακτικής
Η δημιουργία αντίθετης (αρνητικής) πρακτικής
Το έργο απευθύνεται σε δικηγόρους, δικαστές και γενικότερα σε κάθε ασχολούμενο με το εργατικό δίκαιο.